Heinrich Gustav Magnus

Heinrich Gustav Magnus
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 maja 1802
Berlin

Data i miejsce śmierci

4 kwietnia 1870
Berlin

Zawód, zajęcie

chemik, fizyk

Narodowość

niemiecka

Tytuł naukowy

Prof. Dr. phil. nat.

Alma Mater

Berliner Universität

Uczelnia

Friedrich-Wilhelms-Universität

Stanowisko

profesor

Heinrich Gustav Magnus (ur. 2 maja 1802 w Berlinie, zm. 4 kwietnia 1870 tamże[1]) – niemiecki chemik, fizyk i technolog, współzałożyciel Deutsche Physikalische Gesellschaft[2][3] i Deutsche Chemische Gesellschaft[4][5].

Od roku 1834 był profesorem Uniwersytetu Berlińskiego. W dziedzinie chemii odkrył m.in. pierwszą kompleksową sól platyny – [Pt(NH3)4][PtCl4], zwaną „solą Magnusa” lub „zieloną solą Magnusa”[6][7], badał właściwości telluru i selenu, zajmował się procesem absorpcji gazów we krwi, dyfuzją wodoru, pomiarami współczynników rozszerzalności cieplnej powietrza w wysokich temperaturach. Jego najbardziej znanym osiągnięciem w dziedzinie fizyki było wykazanie występowania siły nośnej na bryle (np. walcu) obracającej się wokół osi poprzecznej do kierunku przepływu strumienia płynu, w którym się znajduje („efekt Magnusa”)[8].

Życiorys

Heinrich Gustav Magnus studiował chemię, fizykę i technologię na Berliner Universität w latach 1822–1827, które zakończył w roku 1827 na podstawie pracy dyplomowej na temat „De Tellurio”. Kolejne dwa lata (1827-1829) spędził w Akademii Nauk w Sztokholmie, studiując chemię u Jacoba Berzeliusa. Habilitację w dziedzinie fizyki i technologii otrzymał w roku 1831[9].

W kolejnych latach pracował dydaktycznie i naukowo w berlińskim Friedrich-Wilhelms-Universität jako[9]:

  • 1831–1834 – privatdozent fizyki (w roku 1833 utworzył kolekcję materiałów dydaktycznych),
  • 1834–1844 – profesor nadzwyczajny fizyki (w roku 1843 ustanowił Physikalischen Kolloquiums),
  • 1844–1869 – profesor zwyczajny fizyki.

Na uczelni pełnił funkcje[9]:

  • dziekana Wydziału Filozofii w latach 1847–1848, 1858–1859 i 1863–1864,
  • rektora Friedrich-Wilhelms-Universität w latach 1861–1862.

W latach 1863–1870 tworzył laboratorium fizyczne we własnym domu. Przeszedł na emeryturę w roku 1869, rezygnując z pracy na uczelni[9].

W latach 1840–1870 był członkiem Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie (pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Finansów), a w roku 1845 był współzałożycielem Deutsche Physikalische Gesellschaft[2][3], w którym założył sekcję fizyczną Kolloquium). Analogiczne stowarzyszenie chemików – Deutsche Chemische Gesellschaft[4][5] – współtworzył w roku 1867[9].

1
2
2
Model urządzenia do demonstracji efektu Magnusa i budowa cząsteczki „zielonej soli Magnusa”[6][7]

Publikacje (wybór)

Heinrich Gustav Magnus jest autorem m.in.[10]:

  • 1827 – De tellurio,
  • 1836 – De vi ancorae in electromagnete et Chalybomagnete,
  • 1843 – Über die Ausdehnung der Gase durch die Wärme, Abhandlungen der Königlichen Akademie der Wissenschaften in Berlin,
  • 1845 – De respiratione: programma … numeris professionis ordinariae in facultate philosophica auspicandi gratia, Universitätsschriften Berlin, wyd. Uniwersytet w Gandawie
  • 1850 – Über die Bewegung der Flüssigkeiten Abhandlungen der Königlichen Akademie der Wissenschaften in Berlin,
  • 1852 – Ueber thermoelectrische ströme, wyd. K. Preussische Akademie der Wissenschaften,
  • 1854 – Ueber rothen und schwarzen Schwefel, Annalen der Physik Volume 168, Issue 6, pages 308–323,
  • 1859 – Hydraulische Untersuchungen: Zweiter Theil, wyd. Barth,
  • 1860 – Ueber die Abweichung der Geschosse …, wydanie 2, wyd. Dümmler,
  • 1861 – Ueber die Verbreitung die Wärme in den Gasen Poggendorff's Annalen, wyd. A.W. Schade,
  • 1862 – Festrede auf der Universität zu Berlin (Heinrich Gustav Magnus, Friedrich Wilhelm, Preußen, König, III.),
  • 1862 – Über die Fortschritte auf dem Gebiete der Naturwissenschaften,
  • 1864 – Über Wärmestrahlung.
  • 1864 – Ueber den Einfluss der Zusammensetzung der Bronzen auf die Erlangung einer schönen grünen Patina,
  • 1866 – Ueber den Einfluss der Absorption der Wärme auf die Bildung des Thaus, wyd. A.W. Schade,
  • 1866 – Ueber die Polarisation der ausgestrahlten Wärme und ihren Durchgang durch parallele Platten, Annalen der Physik und Chemie, wyd. A.W. Schade,
  • 1866 – Ueber die Polarisation der ausgestrahlten Wärme und ihren Durchgang parallele Platten, wyd. A.W. Schade,
  • 1867 – Ueber den Einfluss der Vaporhäsion bei Versuchen über Absorption der Wärme, wyd. A.W. Schade,
  • 1868 – Ueber die Polarisation der Wärme von 100 [degrees] C. und die Bewegung bei der Wärmeleitung, wyd. A.W. Schade,
  • 1870 – Über Emission, Absorption und Reflexion der bei niederer Temperatur ausgestrahlten Wärmearten, Abhandlungen der Königlichen Akademie der Wissenschaften in Berlin, wyd. Dümmler.

Przypisy

  1. ↑ Magnus Heinrich Gustav, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-09-15].
  2. ↑ a b Deutsche Physikalische Gesellschaft. [w:] Strona internetowa Wissenschaftliche Sammlungen an der Humboldt-Universität [on-line]. www.sammlungen.hu-berlin.de. [dostęp 2014-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (niem.).
  3. ↑ a b Deutsche Physikalische Gesellschaft. www.dpg-physik.de. s. Strona internetowa stowarzyszenia. [dostęp 2014-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-11)]. (niem.).
  4. ↑ a b Deutsche Chemische Gesellschaft. [w:] Strona internetowa Wissenschaftliche Sammlungen an der Humboldt-Universität [on-line]. www.sammlungen.hu-berlin.de. [dostęp 2014-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-12)]. (niem.).
  5. ↑ a b Deutsche Chemische Gesellschaft. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. www.gdch.de. [dostęp 2014-07-17]. (niem.).
  6. ↑ a b Walter Caseri. Derivatives of Magnus’ Green Salt. „Platinum Metals Rev.”. 48 (3), s. 91–100, 2004. DOI: 10.1595/147106704x1504. 
  7. ↑ a b George B. Kauffman. Gustav Magnus and his Green Salt. „Platinum Metals Rev.”. 20 (1), s. 21–24, 1976. [dostęp 2014-07-17]. (ang.). 
  8. ↑ Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza. W: Wielka Encyklopedia Powszechna PWN. T. 6: Kant-Mam. Warszawa: Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, 1968, s. 781.
  9. ↑ a b c d e Biografie, Gustav Magnus. [w:] Strona internetowa Wissenschaftliche Sammlungen an der Humboldt-Universität [on-line]. www.sammlungen.hu-berlin.de. [dostęp 2014-07-17]. (niem.).
  10. ↑ inauthor: Heinrich Gustav Magnus. [w:] Google books > Search [on-line]. www.google.com. [dostęp 2014-07-17].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Magnushaus Berlin 2008 April 16 Magnuseffekt Modell.JPG
Autor: Angela Monika Arnold, Berlin, Licencja: CC BY 3.0
Modell zum Magnuseffekt im Magnushaus in Berlin-Mitte
Magnus'-green-salt-from-xtal-1957-CM-3D-balls-horizontal.png
Ball-and-stick model of chains in the crystal structure of Magnus' green salt, [Pt(NH3)4][PtCl4].

Crystal structure from J. Am. Chem. Soc. (1957) 79, 3017–3020.

Model constructed and image generated in CrystalMaker 8.1.
Magnus'-green-salt-component-ions-2D.png

Structural formula of the constituent ions of Magnus' green salt, tetraammineplatinum(II) tetrachloroplatinate(II), [Pt(NH3)4][PtCl4].

Structure drawn in ChemDraw Ultra 11.0.