Heinrich Podewils

Miedzioryt portretujący Heinricha von Podewilsa, autorstwa Arolsena Klebebanda

Herb z galerii genealogicznej z sarkofagu Heinricha Podewilsa z kaplicy zamkowej w Krągu - Pomorze Zachodnie.

Heinrich von Podewils (ur. 5 maja 1615 w Demmin, zm. 16 lipca 1696 w Hamburgu) – pruski polityk, strateg wojskowy, Generalfeldzeugmeister.

Pochowany w miejscowości Krąg (województwo zachodniopomorskie) - niem. Krangen. Był elektorem Braunschweig-Lüneburg. Jego wnukiem stryjecznym - noszącym to samo imię, był Heinrich Graf von Podewils - Premier Prus. Ród Podewilsów należał do najzamożniejszej szlachty pomorskiej, powiązanej genealogicznie z książętami Pomorza Zachodniego. W wielu publikacjach historycznych jest zwracana uwaga na słowiańskie korzenie tej rodziny.

Życiorys

Heinrich Podewils, był synem Joachima von Podewilsa. Od młodości był przygotowywany do kariery wojskowej. Kształcił się w Wojskowej Akademii w Sorø, którą kierował w tamtym czasie Henry Ramel - stryj jego matki. Następnie kontynuował studia na Uniwersytecie Leiden w Paryżu. Tam jego kierunkiem nauki, była: matematyka oraz sztuka budowy fortyfikacji. Spotkał tam jako wykładowcę, księcia Bernharda von Sachsen-Weimar, w którego wojsku służył następnie podczas wojny trzydziestoletniej. Po śmierci księcia, z inicjatywy kardynała Richelieu, wraz ze swoim oddziałem, przystąpił do służby wojskowej we Francji. Przyjął również tę ofertę (jak większość oficerów armii) i został najemnikiem w armii francuskiej. Po wojnie trzydziestoletniej, Podewils jako pierwszy wraca do swojej ojczyzny na Pomorze.

Na prośbę francuskiego generała Turenne, zaoferowano aby Podewils wziął udział w 1652 roku, udział w wojnie w: północnej Francji i Niderlandach Hiszpańskich. W 1657. Tą propozycję przyjął, obejmując dowodzenie kawalerią. Został awansowany na generała brygady kawalerii. Jego pułk istniał do 1661 roku.

Podewils, uczestniczył jako generał-major od stycznia 1664 roku, w wojnie z Turcją, prowadzonej przez cesarza Leopolda. Uczestniczył w tej wojnie, we francuskim korpusie pomocniczym, który na prośbę cesarza wysłał król Francji Ludwik XIV. W tym też roku, odniósł Podewils zwycięstwo nad Turkami, w bitwie pod Szentgotthárd.

Podewilsowi zostało zaproponowane przyjęcie stanowiska marszałka Francji wraz z rozszerzeniem uprawnień i apanaży. Warunkiem tej nominacji było jednak przejście na katolicyzm. Z tego też względu, propozycji tej nie przyjął.

W roku 1672, na prośbę księcia Brunszwiku-Lüneburga - Jana Fryderyka objął stanowisko generała-pułkownika w hanowerskim Czerwonym Pułku Piechoty.

Głównym zadaniem Podewilsa w Hanowerze była organizacja armii hanowerskiej i szkolenie wojska na wzór francuski.

Po śmierci księcia Jana Fryderyka, w końcu roku 1679, rządy w Brunszwiku objął jego brat, przyszły pierwszy elektor Ernst August von Braunschweig-Lüneburgsche. Podewilsa postawił on na czele całej armii. Podewils był również aktywnym dyplomatą. Uczestniczył podczas zawierania w październiku 1681 w Bad Langensalza, nowej umowy z Saksonią. W 1688 roku był wysłany wraz z hanowerskimi pułkami naprzeciw wojsk duńskich, które groziły Hamburgowi. Został wysłany w kierunku Łaby, pod dowództwem Ernsta Augusta. Przeniósł się stamtąd w czasie wojny dziewięcioletniej w okolice Renu i Menu. Będąc feldmarszałkiem, był obecny podczas oblężenia Moguncji i Bonn.

Podewils nigdy nie był żonaty i zmarł w wieku 81 lat w Hamburgu. Został pochowany w krypcie kaplicy przy rodowym zamku w Krągu.

Link do artykułu

Sarkofag Heinricha von Podewilsa w kaplicy przyzamkowej w miejscowości Krąg na Pomorzu [1]

Bibliografia

• Johannes Hinz: Pommern. Wegweiser durch ein unvergessenes Land. Flechsig-Buchvertrieb, Würzburg 2002, ISBN 3-88189-439-X, S.193.
• Suplement do Baselschen allgemeinen historischen Lexikon (Jakob Christoph Beck i August Johann Buxte, Hrsg.). Band 1, 2. Teil, Basel 1749, S. 683–684.
• Włodzimierz Stępiński: Szlachta i ziemiaństwo polskie oraz niemieckie w Prusach i Niemczech w XVIII. Szczecin: Wydawnictwo Archiwum Państwowego w Szczecinie, 1996, s. 24. ISBN 83-86992-02-6.
• Zygmunt Szultka, Henryk Lesiński: Historia Pomorza: Do roku 1815. Pomorze Zachodnie w latach 1648-1815, Tom 2, Część 3. Poznzń: Wydawn. Poznańskie - Gerard Labuda, 2003, s. 113. ISBN 83-7177-187-8.
• Kazimierz Ślaski: Dzieje ziemi kołobrzeskiej do czasów jej germanizacji / Tom 51, Część 1. Nakł. Tow. Naukowego, 1948, s. 99.