Heinrich Sutermeister

Heinrich Sutermeister
Ilustracja
Heinrich Sutermeister, 1982
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1910
Feuerthalen

Pochodzenie

szwajcarskie

Data i miejsce śmierci

16 marca 1995
Vaux-sur-Morges

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Heinrich Sutermeister (ur. 12 sierpnia 1910 w Feuerthalen, zm. 16 marca 1995 w Vaux-sur-Morges[1][2]) – szwajcarski kompozytor.

Życiorys

Uczył się historii muzyki u Karla Nefa i gry na fortepianie u Charlotte Schramek[2]. Studiował też filologię na uniwersytecie w Bazylei i Uniwersytecie Paryskim[2]. W latach 1931–1934 studiował w Akademie der Tonkust w Monachium u Waltera Courvoisiera (harmonia i kontrapunkt) i Hugo Röhra (dyrygentura)[2]. Od 1934 do 1935 roku pracował jako korepetytor w teatrze miejskim w Bazylei[1]. W latach 1958–1960 pełnił funkcję prezesa szwajcarskiego stowarzyszenia ochrony praw autorskich[1][2]. Był wykładowcą Hochschule für Musik w Hanowerze (1963–1975)[1][2].

Otrzymał nagrodę Sociéte des Auteurs et Compositeurs Dramatiques (1962), nagrodę operową miasta Salzburga (1965), nagrodę Schweizerischer Tonkünstlerverein (1967) i Prix de la Fondation Pierre Meylan (1991)[1]. Od 1977 roku był członkiem Bayerische Akademie der Schönen Künste w Monachium[1][2].

Twórczość

W zakresie stosowanych technik był kompozytorem zachowawczym, jego język muzyczny ukształtował się pod wpływem oper Giuseppe Verdiego i kontaktów z Carlem Orffem, a także inspiracji muzyką Arthura Honeggera[1]. Przykładał wagę do zrozumiałości muzyki przez słuchacza[2]. Jego domeną były przede wszystkim dzieła sceniczne, tworzył też cieszące się dużą popularnością w Szwajcarii dzieła wokalno-instrumentalne o tematyce religijnej[1].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Divertimento I na orkiestrę smyczkową (1936)
  • Lieder und Tänze na małą orkiestrę smyczkową (1939)
  • fantazja na temat szwajcarskich pieśni ludowych Die Alpen z głosem recytującym (1948)
  • Marche fantasque (1950)
  • Divertimento II (1959–1960)
  • Poème funebre. En mémoire de P. Hindemith na orkiestrę smyczkową (1965)
  • Sérénade pour Montreux na orkiestrę kameralną (1970)
  • Aubade pour Morges (1979)
  • 3 koncerty fortepianowe (I 1943, II 1953, III 1961–1962)
  • 2 koncerty wiolonczelowe (I 1955, II 1971)
  • Koncert na klarnet (1975)
  • koncert na flet, obój, klarnet, fagot i orkiestrę Quadrifoglio (1977)

Utwory kameralne

  • Concertino na fortepian i kwintet dęty (1932)
  • Capriccio na klarnet (1946)
  • 2 serenady (I na 2 klarnet, trąbkę i fagot 1949, II na flet, obój, klarnet, fagot, róg i trąbkę 1961)
  • Gavotte de Concert na trąbkę i fortepian (1950)
  • Modeste Mignon na 10 instrumentów dętych (1973)

Utwory fortepianowe

  • 12 zweistimmige Inventionen (1934)
  • Bergsommer (1941)
  • Sonatina (1948)
  • Hommage à Arthur Honegger (1955)
  • Winterferien (1977)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Sieben Liebesbriefe na tenora i orkiestrę (1935)
  • 8 kantat (I „Andreas Gryphius” na chór a cappella 1935–1936, II na alt, chór i 2 fortepiany 1944, III „Dem Allgegenwärtigen” na sopran, bas-baryton, chór i orkiestrę 1960, IV „Das Hohelied” na sopran, baryton, chór i orkiestrę 1960, V „Der Papagei aus Kuba” na chór i orkiestrę kameralną 1961, VI „Erkennen und Schlaffen” na sopran, baryton, chór i orkiestrę 1963, VII „Sonnenhymne des Echnaton” na chór męski i orkiestrę 1965, VIII „Omnia ad Unum” na baryton, chór i orkiestrę 1965–1966)
  • Vier Lied na głos wysoki i fortepian (1945)
  • Der 70. und 86. Psalm na alt i organy (1947)
  • Missa na chór (1948)
  • Gloriola na chór, smyczki i fortepian (1952)
  • Max und Moritz na kwartet wokalny i fortepian na 4 ręce (1953)
  • Zwei Barocklieder na kwartet wokalny i chór (1953)
  • Missa da Requiem na sopran, baryton, chór i orkiestrę (1953)
  • Vier Lieder na baryton, skrzypce, flet, obój, fagot i klawesyn (1967)
  • La Croisade des Enfants na sopran, tenora, bas, recytatora, chór dziecięcy, chór mieszany i orkiestrę (1968)
  • Ecclesia na sopran, bas, chór i orkiestrę (1972–1973)
  • Te Deum 1975 na sopran, chór i orkiestrę (1974)
  • Consolatio philosophiae na głos wysoki i orkiestrę (1977)
  • Sechs Liebesbriefe na sopran i orkiestrę (1979)
  • Gloria na sopran, chór i orkiestrę (1988)

Opery

  • opera radiowa Die schwarze Spinne (1935, wyk. radio Berno 1936)
  • Romeo und Julia (1938-1940, wyst. Drezno 1940)
  • Die Zauberinsel (1941–1942, wyst. Drezno 1942)
  • Niobe (1943–1945, wyst. Zurych 1946)
  • Raskolnikoff (1945–1947, wyst. Sztokholm 1951)
  • Titus Feuerfuchs, oder Liebe, Tücke, und Perücke (1956–1958, wyst. Bazylea 1958)
  • Seraphine, oder Die stumme Apothekerin (1959, wyk. telewizja Zurych 1959, wyst. Monachium 1960)
  • opera telewizyjna Das Gespenst von Canterville (1962–1963, wyk. ZDF 1964)
  • Madame Bovary (1966, wyst. Zurych 1967)
  • opera telewizyjna Der Flaschenteufel (1969–1970, wyk. ZDF 1971)
  • Le Roi Bérenger (1981–1983, wyst. Monachium 1985)

Balety

  • Das Dorf unter dem Gletscher (1936)
  • Max und Moritz (1951)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 10. Część biograficzna sm–ś. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 202–203. ISBN 978-83-224-0866-7.
  2. ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3544–3545. ISBN 0-02-865571-0.

Media użyte na tej stronie

Heinrich Sutermeister 1982.jpg
Autor:
Hans Müller
, Licencja: CC BY-SA 4.0
Der Komponist Heinrich Sutermeister (1910-1995) in der Zentralbibliothek Zürich