Heinrich Wilhelm Krausnick

Heinrich Wilhelm Krausnick

Portret Heinricha Wilhelma Krausnicka jako nadburmistrza Berlina
Data i miejsce urodzenia	30 marca 1797 Poczdam
Data i miejsce śmierci	14 grudnia 1882 Berlin
Nadburmistrz Berlina
Okres	od 6 października 1834 do 20 marca 1848
Poprzednik	Friedrich von Bärensprung
Następca	Franz Christian Naunyn
Nadburmistrz Berlina
Okres	od 23 stycznia 1851 do 30 grudnia 1862
Poprzednik	Franz Christian Naunyn
Następca	Karl Theodor Seydel

Heinrich Wilhelm Krausnick (ur. 30 marca 1797 w Poczdamie, zm. 14 grudnia 1882 w Berlinie) – niemiecki prawnik, dwukrotny nadburmistrz Berlina (1834–1848, 1851–1862).

Życiorys

Heinrich Wilhelm Krausnick urodził się 30 marca 1797 roku w Poczdamie w rodzinie mistrza krawieckiego^[1][2]. Po ukończeniu nauki w przykościelnej szkole podstawowej, od 1806 roku kontynuował naukę w gimnazjum, które ukończył dzięki finansowemu wsparciu rodziny królewskiej^[2]. W 1815 roku wziął udział jako wolny jegier w kampanii francuskiej^[1][1].

Od 1816 roku studiował prawo w Berlinie^[1]. Po złożeniu trzeciego egzaminu państwowego został w 1822 roku radcą prawnym (niem. Stadtjustizrat) w Berlinie a w 1826 roku radcą sądowym w sądzie wyższej instancji (niem. Oberlandesgerichtsrat) w Breslau^[1]. W 1832 roku został tajnym radcą prawnym i radcą w ministerstwie sprawiedliwości z zadaniem rewizji prawodawstwa i zarządzania systemem sprawiedliwości w pruskiej prowincji Nadrenii (niem. Rheinprovinz)^[1].

W 1834 roku został wybrany nadburmistrzem Berlina, funkcję tę objął 6 października i sprawował przez dwanaście lat – był wybierany ponownie w 1840 i 1846 roku^[1][2]. W obliczu rewolucji marcowej i żądań demonstrantów został odwołany 20 marcowej 1848 roku i opuścił urząd na początku lipca 1848 roku^[1]. Krausnick otrzymał emeryturę i jednocześnie został tajnym radcą (niem. Geheime(r) Oberregierungsrat) w ministerstwie handlu, rzemiosła i robót publicznych^[1].

W 1850 roku Krausnick został ponownie wybrany na dwanaście lat nadburmistrzem Berlina^[1]. Za jego kadencji uporządkowano finanse miasta, wprowadzono etaty dla urzędników i nauczycieli, usprawniono straż pożarną i służby oczyszczania miasta, zbudowano pierwszą gazownię, wzniesiono wiele szkół, kościołów, szpitali i sierocińców^[1]. W 1861 roku przyłączono do Berlina tereny na północy: Wedding, Gesundbrunnen i Moabit^[1]. W okresie urzędowania Krausnicka liczba mieszkańców Berlina zwiększyła się o 300 tys. a przychody kasy miejskiej wzrosły z 800 tys. do 3 milionów talarów (niem. Reichstaler)^[1].

W 1862 roku Krausnick przedstawił ponownie swoją kandydaturę na urząd nadburmistrza, która jednak nie została zaakceptowana i Krausnick został uroczyście pożegnany z urzędu^[2]. W 1865 roku współzałożył Stowarzyszenie dla Historii Berlina (niem. Verein für die Geschichte Berlins)^[2].

Krausnick zmarł 14 grudnia 1882 roku w Berlinie^[1].

Nagrody, członkostwa i odznaczenia

• 1854 – dożywotni członek pruskiej Izby Panów (niem. Herrenhaus)^[2]
• 1860 – doktor honoris causa uniwersytetu berlińskiego^[2]
• 1861 – Kamandor Orderu Domowego Hohenzollernów^[2]
• 1861 – z rozkazu Wilhelma I Hohenzollerna jednej z ulic w Spandau nadano imię Krausnicka^[2]

Przypisy