Heinz Erbstößer
| ||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 14 marca 1940 Torgau | |||||||||
| Wzrost | 174 cm | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||
Heinz Erbstößer (ur. 14 marca 1940 w Torgau[1]) – niemiecki lekkoatleta, sprinter. W czasie swojej kariery reprezentował Niemiecką Republikę Demokratyczną.
Wystąpił we wspólnej reprezentacji Niemiec na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio, gdzie odpadł w eliminacjach biegu na 200 metrów, a niemiecka sztafeta 4 × 100 metrów w składzie: Erbstößer, Rainer Berger, Peter Wallach i Volker Löffler odpadła w półfinale[1]. Jako reprezentant NRD Erbstößer zajął 2. miejsce w biegu na 200 metrów i 3. miejsce w biegu na 100 metrów w finale Pucharu Europy w 1965 w Stuttgarcie[2].
Na pierwszych europejskich igrzyskach halowych w 1966 w Dortmundzie zdobył srebrny medal w biegu na 60 metrów (pokonał go jedynie Barrie Kelly z Wielkiej Brytanii)[3]. Odpadł w półfinałach biegów na 100 metrów i na 200 metrów na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie, a sztafeta NRD 4 × 100 metrów w składzie: Harald Eggers, Berger, Erbstößer i Hermann Burde zajęła w finale 4. miejsce[4].
Odpadł w ćwierćfinale biegu na 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku, a sztafeta NRD 4 × 100 metrów w składzie: Erbstößer, Hartmut Schelter, Peter Haase i Eggers zajęła w finale 5. miejsce. Dwukrotnie poprawiała wówczas rekord Europy na tym dystansie (czasami 38,9 s i 38,7 s), lecz w finale utraciła go na rzecz sztafety z Francji[1][5].
Erbstößer był mistrzem NRD w biegu na 100 metrów w 1962, 1964, 1965 i 1968 (w 1968 wspólnie z Hartmutem Schelterem) oraz wicemistrzem w tej konkurencji w 1966 i 1967[6], a także mistrzem w biegu na 200 metrów w latach 1962–1966 oraz wicemistrzem w 1959 i 1967[7]. Był również mistrzem NRD w sztafecie 4 × 100 metrów w latach 1959 i 1962–1967 oraz wicemistrzem w 1968[8], a także mistrzem w 1966 i wicemistrzem w 1967 w sztafecie 4 × 200 metrów[9]. W hali był wicemistrzem w 1966 i brązowym medalistą w 1964 w biegu na 50 metrów[10] oraz mistrzem w biegu sztafetowym w latach 1966–1968 i brązowym medalistą w 1964[11].
9 sierpnia 1968 w Erfurcie ustanowił rekord NRD w biegu na 100 metrów czasem 10,1 s (wcześniej dwukrotnie wyrównywał rekord NRD na tym dystansie). Wielokrotnie poprawiał rekord NRD w sztafecie 4 × 100 metrów do wyniku 38,66 s (19 października 1968 w Meksyku)[12].
Przypisy
- ↑ a b c Heinz Erbstößer, olympedia.org [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ European Cup A Final and Super League (Men), GBRAthletics [dostęp 2019-04-03] (ang.).
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 14.
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 522, 523, 527 [dostęp 2019-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 374.
- ↑ Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (100m – Herren), Sport-Komplett.de [dostęp 2019-04-03] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (200m – Herren), Sport-Komplett.de [dostęp 2019-04-03] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (4x100m – Herren), Sport-Komplett.de [dostęp 2019-04-03] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (4x200m – Herren), Sport-Komplett.de [dostęp 2019-04-03] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Hallen – Meisterschaften (50-55-60m – Herren), Sport-Komplett.de [dostęp 2019-04-03] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Hallen – Meisterschaften (4x1 bzw. 4x2 Runden), Sport-Komplett.de [dostęp 2019-04-03] (niem.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 14 i 188. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
