Heinz Fütterer
 (c) Bundesarchiv, Bild 183-41708-0008 / Wendorf; Wlocka / CC-BY-SA 3.0 Heinz Fütterer (z lewej) i Manfred Steinbach podczas zmiany sztafety w 1956 | |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 14 października 1931 Illingen | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 lutego 2019 Illingen | ||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 164 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||
Heinz Fütterer, właśc. Heinrich Ludwig Fütterer (ur. 14 października 1931 w Illingen, zm. 10 lutego 2019 tamże[1][2]) – niemiecki lekkoatleta sprinter, medalista olimpijski i trzykrotny mistrz Europy.
Startował w barwach Republiki Federalnej Niemiec. W latach 50. XX wieku był czołowym sprinterem świata. Wygrał w 536 międzynarodowych startach, a w latach 1953–1955 był niepokonany. Nosił przydomek Der weiße Blitz, czyli Biała błyskawica, ponieważ rywalizował z powodzeniem z ciemnoskórymi sprinterami ze Stanów Zjednoczonych.
Fütterer rozpoczął karierę w latach 40. Zakwalifikował się na igrzyska olimpijskie w 1952 w Helsinkach, ale nie mógł wystąpić ze względu na kontuzję mięśnia[1].
Na mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie zdobył złote medale w biegach na 100 metrów i na 200 metrów. Sztafeta 4 × 100 metrów RFN w składzie Leonhard Pohl, Peter Kraus, Heinz Fütterer, Manfred Germar została zdyskwalifikowana w przedbiegach[3]. 31 października 1954 w Jokohamie wyrównał należący do Jessego Owensa rekord świata w biegu na 100 metrów czasem 10,2 s[4]. W tym samym roku najpierw wyrównał rekord Europy w biegu na 200 metrów wynikiem 20,9 s, a potem poprawił go na 20,8 s[5]. Został wybrany najlepszym sportowcem RFN w 1954, mimo że w tym roku reprezentacja RFN w piłce nożnej zdobyła mistrzostwo świata.
12 marca 1955 w Kilonii ustanowił halowy rekord świata w biegu na 60 metrów wynikiem 6,5 s[6]. Na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne startował tylko w biegu na 100 metrów i w sztafecie, ponieważ odczuwał skutki kontuzji. Występował we wspólnej reprezentacji olimpijskiej Niemiec. Na 100 metrów odpadł w ćwierćfinale, a sztafeta 4 × 100 metrów w składzie: Lothar Knörzer, Pohl, Fütterer i Germar zdobyła brązowy medal[1].
Na mistrzostwach Europy w 1958 w Sztokholmie wystąpił tylko w sztafecie 4 × 100 metrów (również w składzie wspólnej reprezentacji Niemiec) i zdobył w niej swój trzeci tytuł mistrzowski (sztafeta biegła w składzie: Walter Mahlendorf, Armin Hary, Fütterer i Germar)[7]. Pięć dni później (29 sierpnia 1958) w Kilonii sztafeta RFN w składzie: Manfred Steinbach, Martin Lauer, Fütterer i Germar wyrównała rekord świata wynikiem 39,5 s[8].
Fütterer zdobył następujące medale w mistrzostwach RFN:
- Bieg na 100 metrów – złoty medal w 1951, 1953, 1954 i 1955, brązowy w 1958[9]
- Bieg na 200 metrów – złoty medal w 1953 i 1954, srebrny w 1955[10]
- Sztafeta 4 × 100 metrów – złoty medal w 1955[11]
Wśród wyróżnień Fütterera można wskazać Srebrny Laur w 1954 i 1956, Order Zasługi RFN w 1981 oraz honorowe obywatelstwo miasta Elchesheim-Illingen w 2004[12].
Przypisy
- ↑ a b c Heinz Fütterer, olympedia.org [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ Silke Bernhart, Heinz Fütterer im Alter von 87 Jahren verstorben, Deutscher Leichtathletik-Verband, 11 lutego 2019 [dostęp 2020-08-16] (niem.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, Berlin: European Athletics, 2018, s. 502, 503, 506 [dostęp 2020-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 27 [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre / Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016), rfea.es, s. 8 [dostęp 2020-08-09] (hiszp. • ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook, Birmingham: IAAF, 2018, s. 324 [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, Berlin: European Athletics, 2018, s. 513 [dostęp 2020-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 134 [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (100m – Herren), Sportkomplett.de [dostęp 2013-04-13] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (200m – Herren), Sportkomplett.de [dostęp 2013-04-13] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (Staffeln – Herren – Teil 1), Sportkomplett.de [dostęp 2013-04-13] (niem.).
- ↑ Wolf-Dieter Poschmann, Der weiße Blitz auf der Aschebahn, hall-of-fame-sport.de, maj 2011 [dostęp 2020-08-16] (niem.).
Bibliografia
- Heinz Fütterer, [w:] tilastopaja.eu [online] [dostęp 2010-04-02] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flag of the unified Team of Germany for the Olympic Games, 1960–1968.
(c) Bundesarchiv, Bild 183-41708-0008 / Wendorf; Wlocka / CC-BY-SA 3.0
Im Rahmen des Rudolf-Harbig-Gedenksportfestes am Sonnabend und Sonntag, dem 29. und 30.9.1956, in Dresden gab es die herausragende Leistung im 4 x 100m Staffellauf der Damen. In der Besetzung Erika Fisch (Bundesrepublik), Christa Stubnick, Gisela Köhler und Bärbel Mayer (alle DDR) wurde mit 45,1 Sek. ein neuer Weltrekord aufgestellt und die alte Bestleistung der sowjetischen Staffel um eine Zehntel Sekunde verbessert.
Baretka: Order Zasługi RFN – Krzyż Zasługi na Wstędze.