Heinz Hoffmann

Heinz Hoffmann

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1982-1217-023 / NieznanyUnknown / CC-BY-SA 3.0 gen. Heinz Hoffmann
generał armii
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1910 Mannheim, Niemcy
Data i miejsce śmierci	2 grudnia 1985 Strausberg, Niemcy
Przebieg służby
Lata służby	1949–1985
Siły zbrojne	Brygady Międzynarodowe, Nationale Volksarmee
Stanowiska	Minister obrony narodowej Niemieckiej Republiki Demokratycznej, członek Biura Politycznego KC Socjalistycznej Partii Jedności
Główne wojny i bitwy	Hiszpańska wojna domowa
Odznaczenia

Heinz Hoffmann

(c) Bundesarchiv, Bild 183-P0113-318 / CC-BY-SA 3.0
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1910 Mannheim
Data i miejsce śmierci	2 grudnia 1985 Strausberg
Minister Obrony Narodowej
Okres	od 14 lipca 1960 do 2 grudnia 1985
Przynależność polityczna	Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec
Poprzednik	Willi Stoph
Następca	Heinz Kessler

Heinz Hoffmann (ur. 28 listopada 1910 w Mannheimie, zm. 2 grudnia 1985 w Strausbergu) – niemiecki wojskowy i polityk, minister obrony narodowej w Radzie Ministrów Niemieckiej Republiki Demokratycznej, a od 2 października 1973 członek Biura Politycznego Komitetu Centralnego Socjalistycznej Partii Jedności.

Kariera

Urodził się w Mannheim, pochodził z rodziny robotniczej. Po ukończeniu szkoły w Mannheim, spędził lata 1925–1930 na pracy w MWM (Motoren Werke Mannheim AG). Od 1926 do 1930 był członkiem Komunistycznego Związku Młodych Niemiec, a następnie członkiem Komunistycznej Partii Niemiec. W tym czasie Hoffmann odbył kilka krótkich kar więzienia za udział w demonstracjach ulicznych. Po przejęciu władzy w Niemczech przez partię nazistowską stanął wobec nakazu aresztowania. Hoffmann uciekł przez Szwajcarię i Czechosłowację do Związku Radzieckiego. W Związku Radzieckim uczęszczał do Międzynarodowej Szkoły Leninowskiej w Moskwie. Przez kilka miesięcy w 1936 i 1937 uczęszczał do szkoły wojskowej w Riazaniu w przygotowaniu do pracy z siłami republikańskimi w Hiszpanii. Po ukończeniu studiów otrzymał rangę porucznika. Od 1937-1938 służył w 11 Brygadzie Międzynarodowej w hiszpańskiej wojnie domowej. Pełnił funkcję komisarza w batalionie Hansa Beimlera. Objął dowództwo batalionu po tym jak jego dowódca został ranny. On sam został ciężko ranny w nogi i brzuch. Hoffmann był hospitalizowany w Madrycie przez kilka miesięcy później został przeniesiony do kliniki w Eaubonne we Francji. Przebywał tam od 1938 do 1939 roku. Od kwietnia 1939 do listopada 1940 był na wypoczynku i rekonwalescencji w Związku Radzieckim. Począwszy od marca 1941, uczęszczał na specjalny kurs Kominternu w Puszkino, na północny zachód od Moskwy.

W styczniu 1946 powrócił do Berlina gdzie został współpracownikiem Wilhelma Piecka, a później Waltera Ulbrichta. Od 1950 aż do śmierci, Heinz Hoffmann był członkiem parlamentu i członkiem Komitetu Centralnego Socjalistycznej Partii Jedności. Począwszy od 1949 Hoffmann był zaangażowany w tworzenie niemieckich sił zbrojnych. Był pierwszym wiceprezesem niemieckiej administracji spraw wewnętrznych i szefem departamentu kultury politycznej w randze Generalnego Inspektora. W 1950 Hoffmann został powołany na stanowisko szefa Głównego Zarządu Kształcenia (HVA). W latach 1955-1957 przebywał w Związku Radzieckim. Po powrocie, pracował od 1957 do 1960 jako pierwszy wiceminister Obrony Narodowej, a od 1958 do 1960 pełnił funkcję szefa sztabu. W 1959 został awansowany do stopnia generała pułkownika, a w 1961 do generała armii. W 1960 Hoffmann został mianowany, jako następca Williego Stopha, na ministra obrony narodowej NRD; pełnił ten urząd aż do śmierci. Z racji sprawowanych funkcji był „skoszarowany” w partyjno-rządowym osiedlu kierownictwa NRD wokół Majakowskiring w Berlinie-Pankow. Pochowany na Cmentarzu Centralnym Friedrichsfelde w Berlinie.

Miał trzy żony i siedmioro dzieci.

Odznaczenia

• Order Zasługi dla Ojczyzny (NRD) – 1954
• Order Czerwonego Sztandaru – 1965
• Order Karla Marksa – 1970
• Order Lenina – 1974
• Order Scharnhorsta – 1979^[1]
• Order Karla Marksa – 1980
• Order Lenina – 1980
• Order Karla Marksa – 1985

Przypisy

Bibliografia

• Mannheim, Madrid, Moskau. Erlebtes aus drei Jahrzehnten. 4. Auflage: Militärverlag der Deutschen Demokratischen Republik, Berlin 1986. ISBN 3-327-00208-8
• HeinzH. Hoffmann HeinzH., Moskau, Berlin. Erinnerungen an Freunde, Kampfgenossen und Zeitumstände, wyd. 1. Aufl, Berlin: Militärverlag der Deutschen Demokratischen Republik, 1989, ISBN 3-327-00888-4, OCLC 21907769 .
• Klaus Froh, Rüdiger Wenzke: Die Generale und Admirale der NVA. Ein biographisches Handbuch. 4. Auflage. Ch. Links, Berlin 2000, ISBN 3-86153-209-3

Linki zewnętrzne

• Katalog der Deutschen Nationalbibliothek
• Bad Saarow – der Bunker der Familie des Verteidigungsministers. hptnzmfnv.homepage.t-online.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-09)].