Helena Nieć

Helena Nieć

Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1894 Sarajewo
Data i miejsce śmierci	4 listopada 1979 Poznań
Miejsce spoczynku	cmentarz Górczyński w Poznaniu
Zawód, zajęcie	botaniczka
Tytuł naukowy	doktor nauk
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Uczelnia	Uniwersytet Poznański, Wyższa Szkoła Rolnicza w Poznaniu
Rodzice	Władysław Nieć
Odznaczenia

Tablica na Kolegium Zembala w Poznaniu

Helena Nieć (ur. 4 kwietnia 1894 w Sarajewie, zm. 4 listopada 1979 w Poznaniu) – polska botaniczka, specjalistka w zakresie warzywnictwa.

Życiorys

Urodziła się w Sarajewie, gdzie jej ojciec Władysław pełnił funkcję wiceburmistrza (1899–1908)^[1]. Szkołę średnią ukończyła w Krakowie, a potem studiowała romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i brała udział w kursach ogrodniczych. W trakcie I wojny światowej pracowała w szpitalach polowych w Krakowie i Wiedniu (otrzymała za to Wielki Złoty Krzyż Zasługi z Dekoracją Wojenną Odznaki Honorowej Czerwonego Krzyża)^[2].

Po zakończeniu wojny studiowała w Wersalu, a potem przeniosła się do Wielkopolski, gdzie prowadziła gospodarstwo warzywnicze. Wykładała również na Państwowej Szkole Ogrodnictwa i na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego^[2] (1920–1925)^[1].

Podczas II wojny światowej była członkinią Armii Krajowej w Warszawie (w stopniu kapitana dowodziła jednym z obwodów służby kobiet). Walczyła też w powstaniu warszawskim, a potem dostała się do niemieckiego obozu jenieckiego, w którym była komendantem samorządu. Za udział w powstaniu odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami^[2].

Po powrocie z Niemiec zamieszkała z pięcioma siostrami na ul. Botanicznej w Poznaniu. Nadal wykładała na PSO i Uniwersytecie Poznańskim, tworzyła też Zakład i Katedrę Warzywnictwa (od 1950). W 1956 została pierwszym dziekanem Wydziału Ogrodniczego (pełniła tę funkcję do 1962). Od 1962 do 1964 (emerytura) była prodziekanem tego wydziału. W 1972 otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu^[2].

Osiągnięcia

Była autorką lub współautorką osiemnastu podręczników z zakresu warzywnictwa. Zajmowała się głównie przydatnością warzyw do przetwórstwa, oceną odmian i uprawą w pomieszczeniach. Utworzyła Pracownię Oceny Odmian Roślin Warzywnych^[2].

Życie prywatne

Nigdy nie założyła rodziny^[2]. Pochowana na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu^[3].

Upamiętnienie

W Kolegium Zembala w Poznaniu znajduje się sala wykładowa jej imienia. Nazwę nadano 30 listopada 2012. Wmurowano tam wtedy również tablicę pamiątkową ku jej czci. Inicjatorem przedsięwzięć był prof. Mikołaj Knaflewski^[4].

Przypisy