Helena Szafran

Helena Szafran (ur. 21 października 1888 w Poznaniu, zm. 17 lutego 1969 tamże) – polska botanik, działaczka ochrony przyrody.

Życiorys

Helena Szafran urodziła się w Poznaniu, a jej rodzicami byli Ignacy Szafran, rzemieślnik oraz Walentyna z domu Radzimska. W 1904 ukończyła szkołę średnią i od 1907 zaczęła pracować w buchalterii. Od 1913 w Związku Stowarzyszeń Kobiet Pracujących działała w oświacie oraz w harcerstwie do wybuchu II wojny światowej. Ukończyła kurs pedagogiczny i od 1919 pracowała w poznańskim szkolnictwie podstawowym i średnim. w latach 1922 - 1926 studiowała biologię na Uniwersytecie Poznańskim[1][2]. Od 1928 pracowała w ochronie przyrody. W 1932 doktoryzowała się na podstawie pracy Przyczynki do historii badań flory poznańskiej. W Inowrocławiu w latach 1937 -1947 (z przerwą podczas okupacji hitlerowskiej) pracowała jako przełożona Państwowego Liceum Pedagogicznego. W 1947 w Zakładzie Ochrony Przyrody i Uprawy Krajobrazu UP została adiunktem prowadząc zajęcia dydaktyczne oraz działalność naukową. We wrześniu 1960 przeszła na emeryturę[2]. W 1961 habilitowała się na podstawie pracy Poznań i okolica (1959)[1].

Helena Szafran w obrębie Poznania była inicjatorką utworzenia dwóch rezerwatów dydaktycznych Malta i Zieliniec. Była działaczką w zarządzie poznańskiej Ligi Ochrony Przyrody[1][2]. Była współautorką projektu rozporządzenia o utworzeniu Wielkopolskiego Parku Narodowego, a w latach 1960-1967 pełniła funkcję przewodniczącej jego Rady Naukowej[2]. Była autorką około 100 prac o tematyce ochrony przyrody, historii botaniki w Wielkopolsce oraz dydaktyki szkolnej[1].

Była niezamężna[1].

Została pochowana na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 725.
  2. ↑ a b c d Paweł Anders, Andrzej Dzięczkowski: Wielkopolski Park Narodowy. Wydawnictwo Poznańskie, 1988, s. 185. ISBN 83-85811-71-0.
  3. ↑ Helena Szafran – miejsce pochówku [dostęp 2019-02-04]

Bibliografia