Heliodor Jan Stanisław Skórzewski

Ten artykuł od 2010-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Heliodor Jan Stanisław Skórzewski

Ogończyk
Data i miejsce urodzenia	6 maja 1792 Margońska Wieś
Data i miejsce śmierci	24 października Poznań
Ojciec	Fryderyk Skórzewski
Matka	Antonina z Garczyńskich
Żona	Emilia Goetzendrof Grabowska
Odznaczenia

Heliodor Jan Stanisław Skórzewski herbu Drogosław (ur. 6 maja 1792, zm. 24 października 1858) – polski wojskowy i publicysta, pruski hrabia i szambelan.

Urodził się 6 maja 1792 r. w Margońskiej Wsi z Fryderyka i Antoniny z Garczyńskich. Kształcił się w szkole pijarów w Warszawie, a następnie w szkole artylerii w Dreźnie.

Służbę wojskową odbył w 15 pułku piechoty, gdzie dosłużył się stopnia podporucznika, został adiutantem gen. Stanisława Fiszera, a następnie księcia Józefa Poniatowskiego. Wysławił się podczas kampanii 1812 roku pod Smoleńskiem przewożąc rozkazy do pułkownika Kurcyusza (odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari). Walczył następnie pod Możajskiem, Tarutyną, Małym Jarosławiemi nad Berezyną. Za kampanię wojenną 1813 odznaczony krzyżami kawalerskimi francuskiego orderu Legii Honorowej i neapolitańskiego Orderu Obojga Sycylii. Ciężko ranny 16 października 1813 r. w bitwie pod Lipskiem, leczył się dwa lata we Włoszech, po czym powrócił w rodzinne strony.

12 czerwca 1826 r. poślubił Emilię Goetzendorf Grabowską z Grylewa. Wziął udział w Powstaniu listopadowym. W roku 1837 sprzedał Margońską Wieś niemieckiemu bankierowi Ludwikowi Lessingowi, a sam zamieszkał w pobliskim Próchnowie, a następnie w Zaniemyślu.

Od roku 1841 deputowany do sejmu krajowego. Na sejmie VI kadencji w 1843 roku złożył petycję w sprawie zamiany kary śmierci i długoletniego więzienia na deportację (w tym celu miano zakupić wyspę). W roku 1848 na sejmie w Berlinie głosował przeciw włączeniu Wielkopolski do Związku Niemieckiego. Na sejmie krajowym w 1841 roku dzierżył laskę wicemarszałka.

Podczas Powstania wielkopolskiego 1848 roku, działał na rzecz tego powstania na terenie powiatu chodzieskiego, doprowadzając do zorganizowania władzy polskiej w powiecie - Komitetu Powiatowego.

Należał do współzałożycieli, założonego w 1857 Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu (pełnił funkcję skarbnika) oraz "Dziennika Poznańskiego".

Zmarł 24 października 1858 r. w Poznaniu.

Bibliografia

• Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 855-856.

Linki zewnętrzne

• Heliodor Jan Stanisław Skórzewski – publikacje w bibliotece Polona