Hemaczandra

Hemaćandra (dewanagari हेमचन्द्र सूरी, transliteracja hemacandra sūrī, ang. Hemachandra, znany także jako Hemaćarja) – poeta, filozof, językoznawca, leksykograf i logik dżinijski żyjący w latach 1088 lub 1089[1]–1172, z Gudżaratu. Syn kupca. Będąc duchownym posiadał duże wpływy na dworze władców Gudżaratu. Członek dżinijskiego odłamu śwetambarów. Napisał wiele dzieł w prakrycie.

Twórczość

  • Rozprawa o kryteriach poznawczych
  • Krytyczna ocena innych systemów postępowania w 32 wersach
  • Krytyczna ocena innych systemów wyrzeczenia
  • Traktat o jodze
  • Policzek [wymierzony] w twarz bramina [czyli] oścień [w formie] wedyjskich [hymnów]
  • Hymn o człowieku wolnym od pragnień
  • Dworski poemat epicki o podwójnym celu
  • Żywot króla Kumarapali
  • Żywoty 63 świątobliwych mężów
  • Żywoty dawnych nauczycieli (dodatek do poprzedniego)
  • Doskonałe pouczenie Hemaczandrowe o słowie
  • Słownik homonimów (nazywany także Hemaczandrową girlandą imion)
  • Klejnot myśli w formie wyrażeń
  • Girlanda imion w językach lokalnych
  • Pouczenie o poetyce
  • Pouczenie o metrum

Przypisy

  1. ↑ Dżinijska literatura filozoficzna. W: Piotr Balcerowicz: Dżinizm. Starożytna religia Indii. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2003, s. 259, seria: Świat Orientu. ISBN 83-88938-31-2. (pol.).