Henicocoris monteithi

Henicocoris monteithi – gatunek pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i nadrodziny Idiostoloidea, jedyny z monotypowych: rodzaju Henicocoris i rodziny Henicocoridae. Jest endemitem południowo-wschodniej części Australii.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został w 1968 roku przez Thomasa E. Woodwarda na podstawie ośmiu okazów samic odłowionych w 1967 roku na terenie Otway Ranges w australijskim stanie Wiktoria. Wszystkie okazy pozyskał G. Monteith, którego uhonorowano w epitecie gatunkowym. Woodward umieścił ów gatunek w monotypowym rodzaju Henicocoris i monotypowej podrodzinie Henicocorinae w obrębie zwińcowatych. Nazwa rodzajowa oznacza „szczególnego pluskwiaka”^[1]. W 1997 roku Thomas J. Henry opublikował wyniki analizy filogenetycznej infrarzędu, na podstawie której wyniósł Henicocorinae do rangi odrębnej rodziny Henicocoridae oraz umieścił ją w nowej nadrodzinie Idiostoloidea jako siostrzaną dla Idiostolidae^[2]. Samce H. monteithi pozostają nieopisane, choć znajdują się w zbiorach^[3].

Morfologia

Pluskwiak o podługowato-jajowatym w zarysie ciele^[3][1] o długości od 4 do 5 mm. W jego ubarwieniu dominuje kolor ciemnorudobrązowy^[1].

Głowa jest skierowana ku przodowi^[1][3], szersza niż długa, pozbawiona trichobotrii, zaopatrzona zarówno w oczy złożone jak i szeroko rozstawione, czerwono ubarwione przyoczka. Grzbietowa powierzchnia głowy jest gęsto guzkowana. Nadustek ma zaokrąglony wierzchołek, a bukule są krótkie i półeliptyczne w widoku bocznym. Czułki budują cztery stosunkowo krótkie i grube człony, z których pierwszy jest przysadzisty i zwężony u nasady, drugi i trzeci są walcowate, a ostatni jest wrzecionowaty. Punkty osadzenia czułków są widoczne od góry, a w widoku z boku leżą poniżej wyobrażonej linii łączącej środek oka ze szczytem nadustka^[1]. Czteroczłonowa^[3][1], słomkowo ubarwiona kłujka w spoczynku sięga ku tyłowi zapiersia^[1].

Przedplecze jest znacznie szersze od głowy^[1], trapezowate w zarysie^[3], w tyle dwukrotnie szersze niż długie, o bokach wklęśniętych i ku tyłowi rozbieżnych, nieobwiedzionych listewką. Poprzeczna bruzda oddziela obrączkę wierzchołkową od reszty przedplecza. Powierzchnia przedplecza jest szorstka wskutek obecności guzków, wklęśnięć, zgrubień i zmarszczek oskórka. Tarczka ma pośrodku rozległy wcisk, na którego powierzchni guzki układają się w poprzeczne żeberka^[1]. Półpokrywy są koleopterycznie skrócone^[4][3], niesięgające wierzchołka odwłoka^[1]. Krawędź kostalna półpokryw jest uwypuklona. Międzykrywki zrośnięte są z przykrywkami. Przykrywki mają wyniesione i obrębione punktami żyłki oraz po pięć żółtobrązowych plamek w niemal niepunktowanych, acz guzkowanych i oszczecinionych komórkach. Na obszarze międzykrywek występują po trzy rzędy punktów^[1]. Zakrywki są zredukowane^[4], a tylnych skrzydeł brak zupełnie^[4][3][1]. Gruczoły zapachowe zatułowia mają niewielkie ewaporatoria i silnie wyniesione ujścia. Odnóża są stosunkowo krótkie i porośnięte krótkimi włoskami osadzonymi na ziarenkowatych guzkach^[1], wyposażone w trójczłonowe stopy^[3]. Krętarze oraz nasady ud i stóp są ubarwione słomkowo, zaś golenie ciemnobrązowo. Przednie uda są nieuzbrojone kolcami^[1].

Odwłok ma wszystkie przetchlinki umieszczone po stronie brzusznej, kompletne szwy między sternitami sięgające jego brzegów oraz pełną listewkę brzeżną o całkowicie segmentowanych laterotergitach. Sternity trzeci i czwarty mają tylko po jednym, położonym przyśrodkowo trichobotrium, sternit piąty jest trichobotrii pozbawiony, a sternity szósty i siódmy mają po dwa trichobotria umieszczone bocznie za przetchlinkami^[4][3][1]. Spód odwłoka porastają krótkie, półwzniesione, osadzone na ziarenkowatych guzkach włoski^[1]. Samica ma wcięte siódme sternum odwłoka, lancetowate pokładełko i pozbawiona jest całkowicie zbiornika nasiennego^[4][3][1].

Larwy mają parzyste ujścia grzbietowych gruczołów zapachowych odwłoka zlokalizowane między tergitami czwartym i piątym oraz między piątym i szóstym^[4].

Ekologia i występowanie

Owad ten jest endemitem południowo-wschodniej części Australii. Zasiedla lasy deszczowe rosnące w terenie górzystym, w strefie klimatu umiarkowanego chłodnego. Znany jest z Otway Ranges w stanie Wiktoria oraz południowych rejonów przybrzeżnych Nowej Południowej Walii^[3].

Biologia tych pluskwiaków pozostaje niezbadana. Spotykane były nocą, kiedy to biegały po podłożu i butwiejących kłodach^[3].

Przypisy