Henning Schindekopf

Henning Johann Schindekopf (ur. 1330 w Turyngii, zm. 17 lutego 1370 pod Rudawą) – rycerz Zakonu Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego^[1].

Życiorys

Nagrobek Henninga Schindekopfa

Data jego wstąpienia do zakonu krzyżackiego nie jest znana. Po raz pierwszy został wspomniany w 1348 jako członek zakonu w Królewcu. Sprawował wówczas urząd tzw. pana karawanowego na zamku w Królewcu. W latach 1350–1354 był komturem Ragnety^[2], a od 1356 sprawował funkcje komtura Bałgi i wójta Natangii^[1].

Uczestniczył w walkach z Litwinami, był bliskim współpracownikiem wielkiego mistrza Winricha von Kniprode. Zasłużony dla kolonizacji podległego sobie terenu: w 1357 nadał prawa miejskie Kętrzynowi, zbudował zamek w Bezławkach oraz założył wiele nowych miejscowości (m.in.w 1363 Paterswalde – dziś Bolszaja Poliana w obwodzie kaliningradzkim^[3]).

W 1360 został mianowany komturem Królewca i wielkim marszałkiem Zakonu. Odtąd stał się organizatorem wypraw na Litwę, tzw. rejz. W 1360 zdobył i spalił Kowno^[4], w 1361 Grodno^[1]. W 1363 zajął i zniszczył zamki w Kownie i Wielonie^[1].

W 1360 w delcie Niemna zbudował zamek na przylądku Ventė. W 1369 na wyspie Virgalė na Niemnie, u ujścia rzeki Newy, zbudował zamek Gotteswerder^[1].

W 1365 podległe mu oddziały wzięły do niewoli wielkiego księcia litewskiego Kiejstuta. W dniu 17 lutego 1370 dowodził wraz z Winrichem von Kniprode w bitwie z Litwinami Kiejstuta pod Rudawą, przyczyniając się do zwycięstwa. Schindekopf doznał kontuzji podczas marszu powrotnego do Królewca i niebawem, jeszcze w Rudawie, zmarł^[4].

Upamiętnienie

W Rudawie wzniesiono mu pomnik nagrobny. W kościele w Siewiernoj Gorie wystawiono zbroję, która rzekomo do niego należała. Jego imię nosiła ulica w Królewcu (Schindekop-Straße). Poetka Agnes Miegel napisała o nim wiersz^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Piotr z Dusburga, Kronika ziemi pruskiej (część Kontynuacja), Toruń 2004, s. 243;
• Wigand z Marburga, Kronika nowopruska, Poznań 1842;
• J. Ochmański, Historia Litwy, Wrocław–Warszawa–Kraków 1990;
• P. Pizuński, Krzyżacy od A do Z, Skarszewy 1999, s. 206;
• H. Prutz, Die Ritterorden, Berlin 1908;
• W. Sonthofen, Der Deutsche Orden, Augsburg 1995;
• W.J. Wyatt, The History of Prussia: Tracing the Origin and Development of Her Military Organization, London 1876, s. 444–447;
• D. Zimmerling. Der Deutsche Ritterorden, München 1998.