Henri Coudray

Henri Coudray
biskup tytularny Silli
Désir de la sagesse de la foi
Kraj działania

Czad

Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1942
Pont-de-Beauvoisin

Wikariusz apostolski Mongo
Okres sprawowania

2009–2020

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

jezuici

Śluby zakonne

2 marca 1980

Prezbiterat

30 czerwca 1973

Nominacja biskupia

3 czerwca 2009

Sakra biskupia

29 listopada 2009

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 listopada 2009

Konsekrator

Matthias N’Gartéri Mayadi

Współkonsekratorzy

Charles Vandame
Edmond Djitangar

Henri Coudray SJ (ur. 22 czerwca 1942 w Pont-de-Beauvoisin) – francuski duchowny rzymskokatolicki działający w Czadzie, w latach 2009–2020 wikariusz apostolski Mongo.

Życiorys

Wstąpił do zakonu jezuitów i w nim złożył śluby wieczyste 2 marca 1980. Studiował teologię w Rzymie, literaturoznawstwo w Paryżu oraz arabistykę i teologię islamu w Lyonie. Od 1964 przebywa w Czadzie[1].

Święcenia kapłańskie przyjął 30 czerwca 1973. W 1980 został nauczycielem języka arabskiego w Abéché, zaś w latach 1984-1989 był mistrzem jezuickiego nowicjatu w Abidżanie. Po powrocie do Czadu został proboszczem w Mongo, zaś w latach 1995-2000 kierował parafią w Marjan Daffak. W 2000 został wikariuszem biskupim dla wschodniej części archidiecezji Ndżamena[1].

12 grudnia 2001 został mianowany prefektem apostolskim Mongo[1], zaś 3 czerwca 2009, po podniesieniu prefektury do rangi wikariatu apostolskiego, jej wikariuszem[2]. Sakrę biskupią przyjął 29 listopada 2009 z rąk arcybiskupa Ndżameny, Matthiasa N'Gartéri Mayadi. 14 grudnia 2020 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnionej funkcji[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c EREZIONE DELLA PREFETTURA APOSTOLICA DI MONGO (CIAD) E NOMINA DEL PRIMO PREFETTO APOSTOLICO. vatican.va, 2001-12-12. [dostęp 2018-08-27]. (wł.).
  2. ↑ EREZIONE DEL VICARIATO APOSTOLICO DI MONGO (CIAD) E NOMINA DEL PRIMO VICARIO APOSTOLICO. vatican.va, 2009-06-03. [dostęp 2018-08-27]. (wł.).
  3. ↑ vatican.va: Rinuncia e nomina del Vicario Apostolico di Mongo (Ciad). [dostęp 2020-12-14]. (wł.).

Linki zewnętrzne