Henry Edward Manning
Kardynał prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce pochówku | |||
Arcybiskup Westminster | |||
Okres sprawowania | 1865–1892 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat | 14 czerwca 1851 | ||
Nominacja biskupia | 16 maja 1865 | ||
Sakra biskupia | 8 czerwca 1865 | ||
Kreacja kardynalska | 15 marca 1875 | ||
Kościół tytularny |
Data konsekracji | 8 czerwca 1865 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | William Bernard Ullathorne | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | William Turner | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Henry Edward Manning (ur. 15 lipca 1808 roku w Totteridge – zm. 14 stycznia 1892 roku w Londynie) – angielski duchowny katolicki, arcybiskup Westminsteru i kardynał.
Życiorys
Był najmłodszym synem Williama Manninga – handlowca, który pracował głównie we wschodnich Indiach. Po ukończeniu uniwersytetu w Oksford przyjął święcenia w Kościele anglikańskim (1832 rok). W 1833 poślubił Caroline Sargent, która zmarła po kilku latach. Małżeństwo było bezdzietne. Zbliżył się w latach 40. do ruchu oksfordzkiego, w którym działał energicznie przyszły kardynał John Henry Newman. W roku 1851 dokonał konwersji na katolicyzm. Po paru miesiącach przyjął też święcenia kapłańskie z rąk pierwszego katolickiego arcybiskupa Westminsteru od czasów reformacji Nicholasa Wisemana. Następnie podjął w latach 1852–1855 dalsze studia w Rzymie.
16 maja 1865 został mianowany arcybiskupem Westminsteru. Sakry udzielił biskup Birmingham William Bernard Ullathorne. Uczestniczył w Soborze Watykańskim I, gdzie stanowczo popierał nieomylność papieską, w przeciwieństwie do kard. Newmana. Swoimi ultramontańskimi poglądami zyskał ogromne zaufanie Leona XIII. Jego energiczne rządy spowodowały podwojenie liczby kapłanów w Anglii, wzrost liczby szkół katolickich i klasztorów. Interesował się problemami społecznymi i popierał Rerum novarum. Był jednak przeciwny studiowaniu katolickiej młodzieży na uniwersytetach takich jak Oksford. Kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera Santi Andrea e Gregorio al Monte Celio otrzymał w 1875 z rąk papieża Piusa IX. Brał udział w konklawe 1878. Konsekrował swego przyszłego następcę Herberta Vaughana i jego brata Rogera, arcybiskupa Sydney. Pochowany w katedrze londyńskiej.
Bibliografia
Linki zewnętrzne
- Henry Edward Manning – publikacje w bibliotece Polona
- ISNI: 0000 0000 8345 0461
- VIAF: 85172959
- LCCN: n85098882
- GND: 118781596
- NDL: 00552072
- LIBRIS: sq4672gb0st6kd1
- BnF: 12147524h
- SUDOC: 067023800
- NLA: 36508799
- NKC: skuk0003907
- BNE: XX1243812
- NTA: 069029601
- Open Library: OL160595A
- PLWABN: 9810592178605606
- NUKAT: n00093331
- OBIN: 17970
- J9U: 987007272603805171
- CANTIC: a10858088
- CONOR: 70774883
- ΕΒΕ: 245975
- RISM: pe50040926
- WorldCat: lccn-n85098882
Media użyte na tej stronie
Autor: Ignasi, Licencja: CC BY-SA 4.0
Coat of arms of cardinal Henry Manning, catholic archbishop of Westminster