Henry Mansell
| Emerytowany arcybiskup Hartford | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | Stany Zjednoczone | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 10 października 1937 Nowy Jork | ||
| Arcybiskup metropolita Hartford | |||
| Okres sprawowania | 2003-2013 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | Kościół łaciński | ||
| Prezbiterat | 19 grudnia 1962 | ||
| Nominacja biskupia | 24 listopada 1992 | ||
| Sakra biskupia | 6 stycznia 1993 | ||
| Data konsekracji | 6 stycznia 1993 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Rzym | ||||||||||||||||
| Miejsce | Bazylika św. Piotra | ||||||||||||||||
| Konsekrator | Jan Paweł II | ||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Giovanni Battista Re Justin Francis Rigali | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Henry Joseph Mansell (ur. 10 października 1937 w Nowym Jorku) – amerykański duchowny katolicki, arcybiskup metropolita Hartford w latach 2003-2013.
Życiorys
Urodził się w nowojorskiej dzielnicy Bronx. W latach 1951–1957 uczęszczał do seminarium przygotowawczego archidiecezji Nowy Jork. Następnie kształcił się w Seminarium Św. Józefa w Yonkers, gdzie uzyskał licencjat, a następnie wyjechał na studia do Rzymu. Tam dnia 19 grudnia 1962 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk abpa Martina J. O'Connora. W roku 1963 uzyskał licencjat z teologii na Uniwersytecie Gregoriańskim. Po powrocie do kraju pełnił posługę duszpasterską w rodzinnym mieście. Od roku 1985 wicekanclerz archidiecezji, a od 1988 kanclerz. W roku 1986 otrzymał godność prałata honorowego Jego Świątobliwości.
24 listopada 1992 otrzymał nominację na biskupa pomocniczego Nowego Jorku ze stolicą tytularną Marazanae. Sakrę przyjął w Rzymie z rąk papieża Jana Pawła II. Współkonsekratorami byli kardynałowie Giovanni Battista Re i Justin Francis Rigali. 18 kwietnia 1995 mianowany został biskupem diecezji Buffalo. Za jego kadencji usprawnione zostało administrowanie diecezją, dobrze układała się też współpraca z radami diecezjalnymi. Od września 1995 wprowadził zwyczaj sprawowania codziennej mszy św. w katedrze, która miała być transmitowana przez miejscową telewizję. Jego staraniem przeprowadzona została renowacja katedry, zamontowano również nowy ołtarz główny. Odwiedził też wszystkie parafie diecezji, większość z nich wiele razy.
20 października 2003 awansowany został na stanowisko arcybiskupa metropolity Hartford w stanie Connecticut[1]. Ingres miał miejsce 18 grudnia tego samego roku. Tempa pracy nie zwolnił również i w nowym otoczeniu. Jego staraniem otworzony został bezpłatny punkt medyczny dla osób nieposiadających ubezpieczenia, powstał diecezjalny dom księży emerytów, wspierał rozwój budownictwa mieszkaniowego. Abp Mansell nadzoruje również proces beatyfikacyjny założyciela Rycerzy Kolumba ks. Michaela McGivneya. Jest doktorem honoris causa kilku uniwersytetów.
29 października 2013 papież Franciszek przyjął jego rezygnację złożoną ze względu na wiek[2].
Przypisy
- ↑ RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO METROPOLITA DI HARTFORD (U.S.A.) E NOMINA DEL SUCCESSORE (wł.). vatican.va, 2003-10-20. [dostęp 2019-09-23].
- ↑ RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO DI HARTFORD (U.S.A.) E NOMINA DEL SUCCESSORE (wł.). vatican.va, 2013-10-29. [dostęp 2019-09-23].
Bibliografia
- Sylwetka na oficjalnej stronie internetowej archidiecezji Hartford (ang.) [dostęp 2019-09-23]
- Henry Mansell w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2019-09-23]
Media użyte na tej stronie
Autor: Dvdlm, Licencja: CC BY-SA 3.0
Taken at St. Mary's Church in New Haven. Archbishop Henry Mansell of Hartford delivers homily.
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5
Coat of arms of the U.S. Archbishop Henry Joseph Mansell, Archbishop Emeritus of Hartford.
BLAZON: Arms impaled. Dexter: Gules, a hart Or, bearing the Paschal banner, Proper, the staff paleways of the second and trippant over a ford barry wavy of six Argent and Azure. Sinister: Azure, a saltair Argent; within the quarters, to chief a crescent, to sinister and to dexter a flame of three tongues and to base a Cross formeé, all of the second.
SIGNIFICANCE: The archiepiscopal heraldic achievement, or archbishop's coat of arms, is composed of a shield with its charges (symbols), a motto scroll and the external ornaments. The shield, which is the central and most important feature of any heraldic device, is described (blazoned) in 12th century terms that are archaic to our modern language, and this description is presented as if given by the bearer with the shield worn on the arm. It must be remembered, therefore, that the terms dexter and sinister are reversed as the device is viewed from the front.
By heraldic tradition the arms of the Metropolitan Archbishop are joined to the arms of his diocesan jurisdiction, seen in the dexter impalement (left side) of the shield. In this case these are arms of the Archdiocese of Hartford.
These arms are composed of a red field on which is displayed a golden hart (stag) crossing a ford. They represent a canting of, or "play on," the name of the See City. This coat is analogous to the ancient arms of Oxford in England, which shows an ox crossing a ford in a similar manner. The hart bears a golden staff from which flies a Paschal banner in its proper colors of red and silver (white), a symbol of Jesus Christ, the Founder and Invisible Head of the Catholic Church, of which Hartford is a jurisdictional unit and the seat of the Metropolitan Archbishop of the ecclesiastical province. The blue and silver wavy bars at the base of the design are the conventional heraldic representation for water, as the waters at the river's ford.
For his personal arms, seen in the sinister impalement (right side) of the shield, His Excellency Archbishop Mansell has retained the arms that he adopted at the time that he was ordained a bishop in 1993 and appointed as an Auxiliary Bishop for the Archdiocese of New York. His Excellency retained the same design during his tenure as Bishop of Buffalo and he now uses it as he becomes the Archbishop of Hartford.
Archbishop Mansell's coat of arms is composed in the colors of blue and silver (white) to reflect his deep and profound devotion to our Blessed Mother, the Virgin Mary. The main charge in the design is a silver saltair ("X"). This charge is taken from the arms of the Archbishop's home diocese, that of the Archdiocese of New York, for the silver saltair on a red field is called a "Cross of St. Patrick," and it thus honors the titular of the Cathedral Church, the Mother Church of the See of New York.
Within the quarters of the shield that are created by the saltair are other charges of special significance to Archbishop Mansell. In the upper center is a silver crescent to honor Our Lady in her title of the Immaculate Conception, patroness of the United States. On either side are flames, which are taken from the Mansell "family" coat of arms and recall the coming of the Holy Spirit on the Apostles at Pentecost. In the base is a cross formeé that has arms that are spread out, as the Gospel is to be spread throughout the world and touch all people.
For his motto His Excellency Archbishop Mansell has retained the invocation, "BLESSED BE GOD." This prayer, which is taken from Psalm 68:36 and Tobit 13:1, evokes the recitation of "The Divine Praises" and expresses Archbishop Mansell's deep belief that each of us is called to give glory and praise to God in all that we do.
The device is completed with the external ornaments which are an archiepiscopal processional cross (having two cross members), placed in back of the shield and extending above and below the shield, and a pontifical hat, known as a "gallero," with its ten green tassels in four rows on either side of the shield. These are the heraldic insignia of a prelate of the rank of archbishop by instruction of the Holy See on March 31, 1969.
Reference: