Henry Pelham-Clinton (5. książę Newcastle)

Henry Pelham-Clinton, 5. książę Newcastle
Ilustracja
Data urodzenia

22 maja 1811

Data śmierci

18 października 1864

Minister wojny i kolonii Wielkiej Brytanii
Okres

od 28 grudnia 1852
do 10 czerwca 1854

Poprzednik

John Pakington

Następca

urząd zliwidowany

Henry Pelham Pelham-Clinton, 5. książę Newcastle-under-Lyne KG (ur. 22 maja 1811, zm. 18 października 1864) – brytyjski arystokrata i polityk, najstarszy syn Henry’ego Pelhama-Clintona, 4. księcia Newcastle, i Georgiany Elisabeth Mundy, córki Edwarda Millera Mundy'ego, szlachcica z Derbyshire.

Zanim po śmierci ojca w 1851 r. został księciem Newcastle był znany jako hrabia Lincoln. W wieku 11 lat stracił matkę. Wychowywał go ojciec. Jego surowe metody wychowawcze spowodowały w końcu zerwanie kontaktów z ojcem przez syna. Lincoln kształcił się w Eton College i na Uniwersytecie Oksfordzim. Studia ukończył w 1832 r. i od razu rozpoczął karierę polityczną. W tym samym roku został wybrany do Izby Gmin z okręgu South Nottinghamshire. Zasiadał w niej do 1846 r. Później reprezentował okręg Falkirk Burghs od 1846 r., aż do roku 1851, kiedy to odziedziczył tytuł książęcy i zasiadł w Izbie Lordów.

W przeciwieństwie do ojca i dziada, Lincoln sprawował wiele centralnych urzędów państwowych. Już w 1834 r. został jednym z lordów skarbu w pierwszym rządzie Roberta Peela. W drugim rządzie Peela, Lincoln sprawował funkcję pierwszego komisarza ds. lasów oraz głównego sekretarza Irlandii. W późniejszych latach był ministrem wojny i kolonii (1852–1854, rząd lorda Aberdeen), ministrem wojny (1854–1855, rząd lorda Aberdeen) i ministrem kolonii (1859–1864, rząd lorda Palmerstona). Był również lordem namiestnikiem Nottinghamshire. Od 1860 r. był kawalerem Orderu Podwiązki.

Newcastle był sprzymierzeńcem i przyjacielem wielu ówczesnych polityków brytyjskich, m.in. Roberta Peela i Williama Ewarta Gladstone’a, który był jego kolegą ze studiów. Podobno Henry namówił ojca, aby załatwił Gladstone'owi miejsce w Parlamencie. W działalności politycznej był bardzo aktywny i dążył do jak najlepszych wyników. Oceniany jest jako jeden z najbardziej efektywnych ministrów kolonii w historii Wielkiej Brytanii.

W życiu osobistym książę nie był szczęśliwy. Jego małżeństwo nie było udane i zakończyło się rozwodem. Relacje z ojcem były oziębłe, głównie z powodu odmiennych sympatii politycznych ojca i syna. Równie oziębłe były stosunki Henry’ego z jego dziećmi. Historyk F. Darell Munsell zatytułował swoją biografię 5. księcia (wydaną w 1985 r.) Nieszczęśliwy książę (The Unfortunate Duke).

27 listopada 1832 r. w Hamilton Palace w Hamilton poślubił lady Susan Harriet Catherine Hamilton (9 czerwca 1814 – 28 listopada 1889), córkę Alexandra Hamiltona, 10. księcia Hamilton, i Susan Beckford, córki Williama Beckforda. Henry i Susan mieli razem czterech synów i córkę:

  • Susan Charlotte Catherine Pelham-Clinton (zm. 6 września 1875), żona podpułkownika Adolphusa Fredericka Charlesa Williama Vane-Tempesta, miała dzieci
  • Henry Pelham Alexander Pelham-Clinton (25 czerwca 1834 – 22 lutego 1879), 6. książę Newcastle
  • Edward William Pelham-Clinton (11 sierpnia 1836 – 9 lipca 1907), ożenił się z Matildą Jane Cradock-Hartopp, nie miał dzieci
  • porucznik Arthur Pelham-Clinton (23 czerwca 1840 – 18 czerwca 1870)
  • Albert Sidney Pelham-Clinton (22 grudnia 1845 – 1 marca 1884), ożenił się z Frances Evelyn, nie miał dzieci

Małżeństwo to nie było szczęśliwe i zakończyło się rozwodem w 1850 r. Poprzedził go wielki skandal, gdyż księżna, uznawana za osobę psychicznie niezrównoważoną, uciekła z lordem Horatio Walpolem i miała z nim nieślubnego syna, również nazwanego Horatio.

Książę Newcastle zmarł w 1864 r. Wszystkie tytuły przejął jego najstarszy syn.

Linki zewnętrzne

Poprzednik
Henry Pelham-Clinton, 4. książę Newcastle
Książę Newcastle
1851–1864
Następca
Henry Pelham-Clinton, 6. książę Newcastle

Media użyte na tej stronie

George Hamilton Gordon, 4th Earl of Aberdeen by John Partridge.jpg

George Hamilton Gordon, 4th Earl of Aberdeen, by John Partridge (died 1872), given to the National Portrait Gallery, London in 1886. See source website for additional information.

This set of images was gathered by User:Dcoetzee from the National Portrait Gallery, London website using a special tool. All images in this batch have been confirmed as author died before 1939 according to the official death date listed by the NPG.
Saint Patrick's Saltire.svg
This is "Saint Patrick's saltire", the third component of the Union Flag. It represents Ireland and is called "Saint Patrick's cross/saltire", though whether this was originally an authentic symbol of Saint Patrick is historically quite doubtful.