Henryk Bobkowski

Henryk Karol Bobkowski

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1879 Kraków
Data i miejsce śmierci	25 lipca 1945 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	1900–1928
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	8 Dywizja Piechoty
Stanowiska	dowódca dywizji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Grób gen. Henryka Bobkowskiego

Henryk Karol Bobkowski herbu Korab (ur. 19 maja 1879 w Krakowie, zm. 25 lipca 1945 tamże) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 19 maja 1879 w Krakowie, w rodzinie Mikołaja, powstańca styczniowego i Marii z domu Urbantke. Był bratem Wandy, polskiej historyk^[1] i Aleksandra, II wiceministra komunikacji, działacza sportowego związanego ze sportami zimowymi, zwłaszcza narciarstwem.

W 1898 ukończył Szkołę Kadetów Piechoty w Łobzowie. 18 sierpnia 1898 został mianowany na stopień kadeta-zastępcy oficera ze starszeństwem z 1 września 1898 i wcielony do 1 Bośniacko-Hercegowińskiego Pułku Piechoty w Wiedniu^[2]. W latach 1904–1906 był słuchaczem Szkoły Wojennej w Wiedniu^[3][4]. Po jej ukończeniu wrócił do macierzystego pułku^[5]. W międzyczasie awansował na stopień nadporucznika ze starszeństwem z 1 maja 1905^[6]. W 1907 został odkomenderowany na Kurs Szermierki i Gimnastyki(niem.) w Wiener Naustadt, w charakterze słuchacza^[7]. W 1910 pełnił funkcję adiutanta jednego z batalionów macierzystego pułku^[8]. W 1911 został przeniesiony do 55 Galicyjskiego Pułku Piechoty w Tarnopolu i przydzielony do Szkoły Kadetów Artylerii w Traiskirchen^[9]. W następnym roku przydzielony do Terezjańskiej Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt^[10][11]. Na kapitana został awansowany ze starszeństwem z 1 maja 1913^[12].

Następnie służył w sztabach kolejnych szczebli dowodzenia m.in. jako instruktor narciarstwa w jednostkach górskich i jako wykładowca w szkolnictwie wojskowym (m.in. Szkole Kadetów Pionierów w Hainburg an der Donau).

W I wojnie światowej dowódca kompanii na froncie rosyjskim, gdzie został ciężko ranny podczas bitwy pod Wolą Jaworową. 14 września 1915, po rekonwalescencji, został skierowany do służby w administracji wojskowej Generalnego Gubernatorstwa Lubelskiego^[13]. Był zastępcą komendanta powiatowego w Tomaszowie Lubelskim.

18 listopada 1918 generał Bolesław Roja mianował go majorem, zwolnił ze stanowiska zastępcy komendanta Stacji Zbornej w Krakowie i powierzył obowiązki dowódcy powiatowego w Białej^[14]. 22 stycznia 1919 został przydzielony do Oddziału Operacyjnego Naczelnego Dowództwa WP. 5 marca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora ze starszeństwem od dnia 1 listopada 1918^[15].

15 marca tego roku został przeniesiony do Departamentu I Ministerstwa Spraw Wojskowych^[13]. 6 lipca został dublerem majora armii francuskiej Duche na stanowisku szefa sztabu 2 Dywizji Strzelców Polskich, wchodzącej w skład Armii gen. Hallera. 1 września tego roku, po scaleniu Armii Krajowej z Armią gen. Hallera, 2 Dywizja Strzelców Polskich została przemianowana na 11 Dywizję Piechoty. Po zwolnieniu kadry francuskiej został szefem sztabu tej dywizji, a później szefem sztabu 2 Armii. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej^[16].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 91. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[17]. 15 września 1922 został przydzielony ze zlikwidowanego Dowództwa 2 Armii do Inspektoratu Armii Nr I w Wilnie na stanowisko I oficera sztabu, pozostając oficerem nadetatowym 14 pp^[18][19].

We wrześniu 1922 został dowódcą Obszaru Warownego „Wilno”. Następnie od marca 1923 był dowódcą piechoty dywizyjnej 4 Dywizji Piechoty w Toruniu^[20]. 8 maja 1923 akta sprawy honorowej „o obrazę czynną” ppor. rez. Dzięciołowskiego została przekazana z DOK III w Grodnie do DOK VIII w Toruniu^[19].

Z dniem 1 sierpnia 1924 wyznaczony został na stanowisko I oficera sztabu Inspektoratu Armii Nr III w Toruniu (etat generała brygady)^[21]. Był wówczas podwładnym inspektora armii gen. dyw. Leonarda Skierskiego^[22]. 31 lipca 1926 został mianowany dowódcą 8 Dywizji Piechoty w Modlinie^[23]. Od 3 stycznia do 24 czerwca 1927 był słuchaczem III Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. 1 stycznia 1928 został mianowany generałem brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 3. lokatą w korpusie generałów^[24]. 15 maja 1928 został zwolniony ze stanowiska dowódcy dywizji, a 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku^[25]. Osiadł w Krakowie^[26], gdzie początkowo kierował placówką Biura Podróży „Orbis”, potem hurtownią wyrobów tytoniowych przy ul. Starowiślnej. Był również kuratorem krakowskiej Gminy Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Zmarł 25 lipca 1945 roku w Krakowie. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim (kwatera GA, płn.-wsch.).

Henryk Bobkowski był żonaty ze Stanisławą z Malinowskich, z którą miał syna Andrzeja (1913–1961), a którego ojcem chrzestnym był Mathias Zdarsky.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych czterokrotnie^[27] (po raz pierwszy 1921 „za męstwo i osobistą odwagę okazane w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny”^[28], po raz drugi, trzeci i czwarty 4 marca 1922^[29])
• Złoty Krzyż Zasługi – 29 kwietnia 1925^[30]
• jugosłowiański Order Świętego Sawy III klasy – 23 marca 1926^[31]
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami^[32]

Przypisy

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1898. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1904. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Krzysztof Ćwikliński, Nad wspomnieniami gen. bryg. Henryka Karola Korab - Bobkowskiego, [w:] tenże, Znani i nieobecni. Studia i szkice o Andrzeju Bobkowskim i innych pisarzach emigracyjnych, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2011, s. 283-323, ISBN 978-83-231-2606-5
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.

Linki zewnętrzne

• Henryk Bobkowski. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.43 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-07].
• Henryk Bobkowski: Podręcznik narciarstwa według zasad alpejskiej szkoły jazdy na nartach (1908) w bibliotece Polona