Henryk Brun

Henryk Brun
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1888
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 1940
Palmiry

Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

BBWR

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941) Złoty Krzyż Zasługi
Tablica upamiętniająca Henryka Bruna na grobie rodzinnym, cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie

Henryk Stanisław Brun (ur. 15 kwietnia 1888 w Warszawie, zm. 21 czerwca 1940 w Palmirach) – polski przemysłowiec, poseł na Sejm RP z ramienia BBWR, Prezes Stowarzyszenia Kupców Polskich i Naczelnej Rady Zrzeszeń Kupiectwa Polskiego.

Rodzina

Syn Stanisława Gustawa i Marii ze Speissów (1859-1937). Obie rodziny należały do burżuazji warszawskiej wyznania ewangelicko-augsburskiego (luterańskiego).

Jego pierwszą żoną była Zofia z d. Sznuk 1 voto Zarębska (1889-1935). Jego drugą żoną była Julia z d. Cerawska (1894-1973). Bywa często mylony ze swoim starszym bratem Stefanem Henrykiem (1880-1973).[1]

Życiorys

Ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Dreźnie. W 1920 jako ochotnik wstąpił do artylerii konnej i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Był współwłaścicielem firmy „Krzysztof Brun i Syn” i Towarzystwa Przemysłowo-Handlowego „Block i Brun”. Pełnił funkcję prezesa zarządu Fabryki Wyrobów Metalowych „Pelikan SA”. Równocześnie wchodził w skład zarządu fabryki „Wulkan SA”, Towarzystwa dla Handlu Rurami, był członkiem Rady Banku Polskiego. Od 1928 członek sekcji ds. gospodarczych i sekcji ds. samorządowych i administracyjnych Regionalnej Grupy BBWR w Warszawie. Będąc wiceprezesem Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie zainicjował powstanie Instytutu Praktycznej Wiedzy Handlowej im. Senatora Stanisława Gustawa Bruna. W 1936 został wybrany na prezesa Stowarzyszenia Kupców Polskich w Warszawie i jednocześnie prezesa Rady Naczelnej Zrzeszeń Kupiectwa Polskiego. Rok później został przewodniczącym Kongresu Kupiectwa Polskiego. W 1937 wszedł w skład prezydium Sektora Miejskiego OZN. We wrześniu 1939 został kierownikiem Wydziału Gospodarczego Komendy Głównej Straży Obywatelskiej.

Aresztowanie i śmierć

Henryka Brun uwięziono 11 kwietnia 1940 ponieważ będąc reprezentantem polskich sfer gospodarczych odmówił podpisania zgody na „niewymuszone” opodatkowanie na rzecz hitlerowskich Niemiec i przekazania „darowizny” warszawskich ewangelików na budowę domu wypoczynkowego SS lub też na Niemiecki Czerwony Krzyż[2]. Przebywał na Pawiaku[3].

Zginął zamordowany przez Niemców podczas akcji eksterminacji polskiej inteligencji, tzw. Zbrodni w Palmirach[4]. Jego grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie przy ul. Młynarskiej (aleja 24, grób 5)[5].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Katalog główny BS - Full View of Record, bs.sejm.gov.pl [dostęp 2021-09-07].
  2. ↑ Konstanty Turowski, W obronie czci, [w:] Tygodnik Powszechny, nr 42(135)/1947, s. 2.
  3. ↑ Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985, s. 347.
  4. ↑ Biogram
  5. ↑ śp. HENRYK STANISŁAW BRUN
  6. ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu organizacji życia kupiectwa”.
  7. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy zawodowej w handlu”.

Bibliografia

  • Dzwonkowski Włodzimierz, Parlament Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1927, Warszawa 1928.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Henryk Brun tablica.JPG
Autor: Shalom, Licencja: CC BY-SA 4.0
Henryk Brun's memorial plaque at Evangelical-Augsburg Cemetery in Warsaw .