Henryk Czyż (oficer saperów)

Henryk Czyż
podpułkownik saperów podpułkownik saperów
Data urodzenia

20 lutego lub 4 marca 1885

Data śmierci

1965

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

VII Batalion Saperów,
1 Batalion Saperów Legionów,
1 Pułk Saperów,
Dep. V. Inż. i Sap. MSWoj.,
Batalion Maszynowy,
10 Pułk Saperów,
10 Okręg Szefostwa Budowlanego

Stanowiska

zastępca dowódcy batalionu,
p. o. dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Henryk Czyż (ur. 20 lutego lub 4 marca 1885, zm. 1965[1]) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 20 lutego lub 4 marca[2] 1885. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Zweryfikowany w stopniu kapitana saperów. W tym stopniu pełnił funkcję dowódcy VII batalionu saperów. Został awansowany do stopnia majora w korpusie inżynierii i saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. Służył w 1 batalionie saperów Legionów. W 1923, jako oficer nadetatowy 1 pułku saperów, pełnił funkcję kierownika referatu w Departamencie V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych[5]. W październiku 1924 został przeniesiony do batalionu maszynowego na stanowisko zastępcy dowódcy batalionu[6][7]. Został awansowany do stopnia podpułkownika w korpusie inżynierii i saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8]. W maju 1927 został przeniesiony z 1 psap do 10 pułku saperów w Przemyślu na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy pułku[9][10]. Z tej jednostki na początku 1929 został przeniesiony na stanowisko zastępcy szefa 10 Okręgowego Szefostwa Budownictwa[11], po czym w marcu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[12]. Z dniem 31 sierpnia 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[13].

Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Od 1940 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[14][15].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Kazimierz Zamorski, Dwa tajne biura 2 Korpusu, Poets and Painters Press, 1990, s. 168
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1928.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 906.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 828.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 20, 873.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 106 z 9 października 1924 roku, s. 582.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 819.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 591.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 128.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 578.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 14.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 87.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 218.
  14. ↑ Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 67. ISBN 83-85015-66-3.
  15. ↑ Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 6. [dostęp 2015-11-20].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP