Henryk Grabowski (oficer)

Henryk Grabowski
	major kawalerii
Data urodzenia	3 grudnia 1884
Data śmierci	1944
	Przebieg służby
Lata służby	1918-1924
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	23 Pułk Ułanów Grodzieńskich
Stanowiska	zastępca dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
	Odznaczenia

Henryk Ksawery Franciszek Grabowski^[a] (ur. 3 grudnia 1884, zm. 1944) – major kawalerii Wojska Polskiego, agent wywiadu niemieckiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie arystokratycznej. W 1923 jako major był zastępcą dowódcy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich^[1]. W 1924 został przeniesiony do rezerwy i przydzielony w rezerwie do 23 puł.^[2]. Później został zdegradowany za oszustwa.

Trudnił się szantażem, przyjmował łapówki, w czasie II wojny światowej został też agentem Gestapo. Jako oszust na dużą skalę, posiadający między innymi niemiecką koncesję na handel złotem, podawał się za pułkownika WP z Tarnowskich Gór^[3]^[4]. Mieszkał w Warszawie. Po ujawnieniu faktu współpracy z Niemcami, 20 lipca 1944 Polskie Państwo Podziemne skazało go na karę śmierci. Został jednak zastrzelony wcześniej, ze względów prewencyjnych^[5].

Odznaczenia

Krzyż Walecznych^[6]^[7]

Uwagi

↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Henryk I Grabowski”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie majora rezerwy kawalerii Henryka II Grabowskiego^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 645, 677.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 578, 617.
↑ Jacek Wilamowski, Srebrniki Judasza: zdrada i kolaboracja--konfidenci niemieckich władz bezpieczeństwa w okupowanej Polsce 1939-1945. Agencja Wydawnicza "CB", 2004, s.156.
↑ Jacek Wilamowski, Honor, zdrada, kaźń: afery Polski Podziemnej 1939-1945. Agencja Wydawnicza CB, 1999, s.78.
↑ Andrzej Zasieczny, Zdrajcy, donosiciele i konfidenci w okupowanej Polsce 1939-1945. Warszawa 2016, s.233.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 645.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 578.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 34.

[2] W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Henryk I Grabowski”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie majora rezerwy kawalerii Henryka II Grabowskiego^[1].

[CITEREFRocznik_Oficerski1923645,_677-1] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 645, 677.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924578,_617-3] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 578, 617.

[4] Jacek Wilamowski, Srebrniki Judasza: zdrada i kolaboracja--konfidenci niemieckich władz bezpieczeństwa w okupowanej Polsce 1939-1945. Agencja Wydawnicza "CB", 2004, s.156.

[5] Jacek Wilamowski, Honor, zdrada, kaźń: afery Polski Podziemnej 1939-1945. Agencja Wydawnicza CB, 1999, s.78.

[6] Andrzej Zasieczny, Zdrajcy, donosiciele i konfidenci w okupowanej Polsce 1939-1945. Warszawa 2016, s.233.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923645-7] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 645.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924578-8] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 578.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne