Henryk Hubertus Jabłoński

Henryk Hubertus Jabłoński
Helmut Hubertus Degler
Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1915
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

11 października 1989
Gdańsk

Gatunki

muzyka poważna, muzyka rozrywkowa

Zawód

kompozytor, pedagog

Powiązania

syn Roman Jabłoński

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Grób Henryka Hubertusa Jabłońskiego na cmentarzu Srebrzysko

Henryk Hubertus Jabłoński, właśc. Helmut Hubertus Degler (ur. 3 listopada 1915 w Gdańsku, zm. 11 października 1989 tamże) – polski kompozytor i pedagog.

Życiorys

Pochodził się z gdańskiej niemieckojęzycznej rodziny mieszczańskiej, w której kultywowano tradycje amatorskiego muzykowania. Początkowo gry na fortepianie i skrzypcach uczyli go członkowie najbliższej rodziny. W 1932 r. podjął studia w Polskim Konserwatorium Muzycznym w Gdańsku, gdzie jego nauczycielem był m.in. Kazimierz Wiłkomirski (gra na wiolonczeli, teoria muzyki); naukę kontynuował potem u Wernera Schramma i Alfreda Paetscha. Od 1935 r. współpracował z rozgłośnią radiową Wolnego Miasta Gdańska jako wiolonczelista i aranżer muzyki popularnej. W 1945 cały dorobek kompozytora (ponad 200 utworów) spłonął w czasie działań wojennych. Po II wojnie światowej zdecydował się pozostać w Polsce, 30 października 1948 r. zmienił urzędowo personalia („Jabłoński” było panieńskim nazwiskiem jego babki Rozalii)[1].

W pierwszych latach po wojnie podjął pracę jako wiolonczelista w gdańskiej orkiestrze symfonicznej. Jednocześnie kierował w latach 1948–1953 chórem studenckim przy Politechnice Gdańskiej i w latach 1951–1954 chórem Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku. Od 1947 współpracował z orkiestrą Polskiego Radia pod dyrekcją S. Rachonia, dla której pisał utwory popularne i rozrywkowe; w latach 50. współpracował także z rozgłośnią radiową w Gdańsku, opracowując muzykę ludową, przede wszystkim z terenu Kaszub. W latach 1954–1980 był wykładowcą kompozycji i instrumentacji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku (obecnie Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki). Od 1954 roku należał do PZPR[2].

Twórczość H.H. Jabłońskiego obejmuje koncerty: wiolonczelowy, skrzypcowy, fortepianowy, 2 symfonie, poemat symfoniczny Dolina milczenia (1980), widowisko operowe Pani Helena (1973), balet Gdańska noc (1970), utwory kameralne, pieśni. Pisał też muzykę popularną, m.in. melodie znanych szlagierów Pierwszy siwy włos i Zachodni wiatr. Jego nazwisko nosi jedna z ulic na Chełmie w Gdańsku.

Laureat wielu nagród i odznaczeń, m.in.: 1975 Nagrody Prezydenta miasta Gdańska, 1980 Nagrody Ministra Kultury i Sztuki I stopnia. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[2].

Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon IX, pole B, rząd 2, grób 8)[3].

Synem H.H. Jabłońskiego jest wybitny wiolonczelista Roman Jabłoński[4].

Przypisy

  1. ↑ Odbudował rodzinny dom za honoraria z jednej piosenki
  2. ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 314. ISBN 83-223-2073-6.
  3. ↑ Henryk Jabłoński. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-05-22].
  4. ↑ Roman Jabłoński w serwisie Culture.pl

Bibliografia

  • Culture.pl
  • Jolanta Woźniak: Jabłoński Henryk Hubertus. W: Elżbieta Dziębowska: Encyklopedia muzyczna PWM. T. 4: hij część biograficzna. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 328. ISBN 83-224-0453-0. OCLC 180641615. (pol.).

Media użyte na tej stronie

Henryka Hubertusa Jabłońskiego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób kompozytora Henryka Hubertusa Jabłońskiego (1915-1989) na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.