Henryk Hunko

Henryk Hunko (ur. 25 czerwca 1924 w Warszawie, zm. 12 lipca 1985 we Wrocławiu) – polski aktor.

Życiorys

Grób Henryka Hunki na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu

Brał udział w powstaniu warszawskim, po którym został zesłany na wyspę Sylt. Debiutował 5 listopada 1949 roku w roli Wani w spektaklu „Młodość zwycięża” Aleksandra Afinogenowa w reż. Zygmunta Bończy-Tomaszewskiego na scenie Teatru Dramatycznego w Świdnicy. W 1950 roku zdał aktorski egzamin eksternistyczny.

Wybrana filmografia

• 1958 Krzyż Walecznych
• 1959 Lotna – jako ułan
• 1960 Walet pikowy
• 1961 Ogniomistrz Kaleń – Piorun, członek oddziału Żubryda
• 1963 Skąpani w ogniu
• 1963 Ranny w lesie – partyzant
• 1964 Barwy walki – ranny partyzant
• 1964 Rękopis znaleziony w Saragossie
• 1968 Lalka
• 1968 Stawka większa niż życie (serial telewizyjny)
• 1969 Monidło
• 1969 Znaki na drodze – kierowca
• 1970 Wakacje z duchami – robotnik (odc. 6)
• 1971 Trąd – Kunz, członek gangu Matusiaka
• 1971 Meta – szkolny kolega Władysław
• 1971 Milion za Laurę – tłumacz w muzeum
• 1972 Fortuna
• 1972 Gruby – konserwator Miecio
• 1973 Nagrody i odznaczenia – pacjent w szpitalu
• 1973 Śledztwo – członek rodziny zmarłego
• 1973 Przyjęcie na dziesięć osób plus trzy – dzielnicowy MO
• 1975 Kradzież
• 1975 Dzieje grzechu
• 1975 Opadły liście z drzew – konfident Ulke zastrzelony przez Henryka
• 1976 Czy jest tu panna na wydaniu?
• 1977 Czterdziestolatek – gospodarz, hodowca basetów (odc. 19)
• 1980 Misja – akompaniator w szkole tańca
• 1981 Kobieta samotna
• 1982 Niech cię odleci mara – kościelny
• 1982 Popielec – stróż
• 1987 Dom – bokser Szymura, kandydat na męża Marii Talarowej (odc. 12)

Bibliografia

• Henryk Hunko w bazie Filmweb
• Henryk Hunko w bazie filmpolski.pl
• Henryk Hunko w bazie IMDb (ang.)

Linki zewnętrzne

• Henryk Hunko na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”