Henryk II (książę Brunszwiku-Grubenhagen)

Henryk II z Grecji
książę Brunszwiku-Grubenhagen
(z braćmi Ernestem I i Wilhelmem)
Okresod 1322
do 1351
PoprzednikHenryk Dziwak
NastępcaErnest I i Wilhelm
Dane biograficzne
DynastiaWelfowie
Data urodzenia1289
Data śmierci1351
OjciecHenryk Dziwak
MatkaAgnieszka z Turyngii
ŻonaJutta z Brandenburgii
od 1318
DzieciAgnieszka, Otto, Jan, Ludwik
ŻonaHelwiza z Ibelinu
od 1330
DzieciFilip, Riddag, Baltazar, Tomasz, Melchior, Helwiza, córka?

Henryk II z Grecji, niem. Heinrich von Griechenland (ur. 1289 r., zm. 1351 r.) – wspólnie z braćmi książę Brunszwiku-Grubenhagen od 1322 r. z dynastii Welfów.

Życiorys

Henryk był najstarszym spośród synów pierwszego księcia Brunszwiku-Grubenhagen Henryka I Dziwaka i Agnieszki, córki landgrafa Turyngii, margrabiego Miśni i palatyna saskiego Albrechta II Wyrodnego z dynastii askańskiej. Wraz z trzema braćmi: Ernestem, Wilhelmem oraz Janem (ten już w 1325 r. poświęcił się karierze duchownej) objął po śmierci ojca w 1322 r. rządy w księstwie Brunszwiku-Grubenhagen.

Swój przydomek otrzymał jeszcze za życia – jego siostra Adelajda-Irena poślubiła późniejszego cesarza Bizancjum Andronika III Paleologa i Henryk, po śmierci swej pierwszej żony (Jutty, córki margrabiego brandenburskiego Henryka I bez Ziemi) udał się w kilkuletnią podróż do Konstantynopola. Odbył wtedy wyprawę do Palestyny i na Synaj; w 1330 r. poślubił też Helwizę, córkę Filipa z Ibelinu, seneszala Jerozolimy. Po powrocie do ojczyzny, ogromnie zadłużony w związku z kosztami podróży, sprzedał swoją część księstwa arcybiskupom Moguncji; otrzymywał od nich dożywotnią rentę i odsunął się całkowicie od polityki. Jego synowie nie objęli już tronu brunszwickiego na Grubenhagen, na którym pozostali bracia Henryka, a następnie ich potomkowie.

Rodzina

Z pierwszego małżeństwa, zawartego ok. 1318 r. z Juttą, córką margrabiego brandenburskiego Henryka I bez Ziemi miał czworo dzieci, w tym Agnieszkę, żonę księcia szczecińskiego Barnima III, oraz Ottona, kondotiera i księcia Tarentu. Z drugiego małżeństwa, zawartego w 1330 r. na Cyprze miał siedmioro dzieci, w tym Filipa, konetabla Jerozolimy, Baltazara, przez krótki czas despoty Romanii w Morei oraz Melchiora, biskupa Osnabrück, a potem Schwerin.

Bibliografia