Henryk II Podiebradowicz

Henryk II Podiebradowicz, czeski: Jindřich II Minstrbersko-Olešnický lub Jindřich II z Poděbrad, niem.: Heinrich II. von Münsterberg-Oels lub Heinrich II. von Podiebrad (ur. 29 marca 1507, zm. 2 sierpnia 1548 w Bierutowie) – książę ziębicki i oleśnicki w latach 1536–1542, książę bierutowski od 1542 roku, tytularny hrabia kłodzki z dynastii Podiebradów.

Życiorys

Herb Srebrnej Góry nadany miastu w 1536 roku przez Podiebradowiczów

Henryk II urodził się w 1507 roku jako trzeci syn Karola I Podiebradowicza, księcia oleśnicko-ziębickiego i jego żony Anny, córki Jana II Szalonego, księcia żagańskiego. Podobnie jak starszy brat, Joachim był wychowywany przez Johanna Hessa, kanonika nyskiego, który potem stał się jednym z ważniejszych reformatorów religijnych na Śląsku^[1].

Po śmierci Karola I w 1536 roku, Karol II przejął wspólne rządy razem z braćmi Joachimem, Janem i Jerzym II w księstwach ziębickim i oleśnickim. Jedną z ich pierwszych decyzji było nadanie 25 czerwca tego samego roku praw miejskich Srebrnej Górze, co związane było z rozwojem górnictwa w tej sudeckiej osadzie^[2].

W tym samym czasie Karol II, podobnie jak Joachim przeszedł na wiarę luterańską, której był gorącym zwolennikiem jeszcze za życia ojca. W związku z tym w 1537 roku wypędził z Ziębic księży katolickich, powołując w ich miejsce luterańskiego pastora^[3].

W 1542 roku bracia Podiebradowicze z powodu rosnącego zadłużenia, zastawili księstwo ziębickie Fryderykowi II, władcy brzesko-legnickiemu za 70 tysięcy florenów. Jednocześnie dokonali podziału ojcowizny. Karol II otrzymał Bierutów z okolicą, który stały się samodzielnym księstwem^[4]. W ciągu swoich sześciu lat rządów udało mu się wznieść południowe skrzydło zamku w Bierutowie^[5]. Zmarł w 1548 roku i został pochowany w miejscowym kościele parafialnym.

Potomstwo

Zamek w Bierutowie (stan z XIX wieku)

Pierwszą żoną Henryka II była Małgorzata z Pernsteinu, córka Jana III z Pernsteinu, możnowładcy czeskiego i hrabiego kłodzkiego, z którą wziął ślub w 1529 roku. Zmarła ona kilka miesięcy później. W 1537 roku książę zawarł drugi związek małżeński z Małgorzatą z Meklemburgii-Schwerinu (1515–1559), córką księcia Meklemburgii Henryka V Zgodnego. Z małżeństwa tego para doczekała się siedmioro dzieci^[6]:

• Henryk III (1542–1587), książę ziębicki i bierutowski
• Karol (1543)
• Jerzy (1544–1556)
• Karol II (1545–1617), książę oleśnicki, ojciec m.in. Henryka Wacława, dziadek Elżbiety Marii, ostatniej z rodu
• Anna (1539–1568)
• Salomena (1540–1567), żona Jerzego von Thurn und Valsassina
• Katarzyna (1548–1579), żona Jiříego Berki z Dubé

Przypisy

Bibliografia

• S. Głogowski, Genealogia Podiebradów, Muzeum w Gliwicach, Gliwice 1997.
• H. Weczerka, Manual of historic sites. Silesia, Stuttgart 1977, s. 19, 322, 506, 602–603..

Linki zewnętrzne

• Genealogia Podiebradowiczów