Henryk I (margrabia Marchii Północnej)

Henryk I zwany Długim (ur. ok. 1055/1065, zm. 27 czerwca 1087) – hrabia Stade, od 1082 margrabia Marchii Północnej.

Życiorys

Henryk I był najstarszym synem hrabiego Stade Lotara Udona II oraz Ody, córki hrabiego Werl Hermana III. W 1076 po bitwie pod Homburgiem jego ojciec został zmuszony do oddania Henryka jako zakładnika królowi Niemiec Henrykowi IV Salickiemu. Po jakimś czasie Henryk jednak uciekł spod opieki królewskiej. Po śmierci ojca w 1082 odziedziczył hrabstwo Stade oraz Marchię Północną.

Dzięki kontaktom z Rusią Kijowską nawiązanym przez małżeństwo krewnej Henryka Ody z księciem Światosławem II, ok. 1086 Henryk poślubił Eupraksję (zwaną też Adelajdą), córkę wielkiego księcia kijowskiego Wsiewołoda I. Jednak już w 1087 zmarł. Nie pozostawił potomków, a owdowiała Eupraksja poślubiła wkrótce cesarza Henryka IV Salickiego.

Wobec braku potomków, dziedzicem i następcą Henryka został jego młodszy brat Lotar Udo III.

Bibliografia

• Karl Ernst Hermann Krause: Lothar Udo II. und das Stader Grafenhaus. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 19. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1884, s. 257–261.
• Heinrich I. der Lange. W: Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-08-03].
• Heinrich I. Graf v.Stade Markgraf v.d.Nordmark. W: WW-Person [on-line]. [dostęp 2017-08-03].

Władcy Brandenburgii Margrabiowie Marchii Północnej Pierwsi hrabiowie Dytryk (965–983) Hodo (985–993) Lotar (993–1003) Werner (1003–1009) Bernard I (1009–1018) Bernard II (1018–1045) Wilhelm (1045–1056) Lotar Udo I (1056–1057) Lotar Udo II (1057–1082) Henryk I (1082–1087) Lotar Udo III (1087–1106) Rudolf I (1106–1111) Helperich z Plötzkau (1111–1112) Rudolf I (1112–1114) Henryk II (1114–1128) Lotar Udo IV (1128–1130) Konrad z Plötzkau (1130–1133) Askańczycy Albrecht I Niedźwiedź (1134–1157) Margrabiowie Brandenburgii Askańczycy Albrecht I Niedźwiedź (1157–1170) Otto I (1170–1184) Otto II Szczodry (1184–1205) Albrecht II (1205–1220) Linia na Salzwedel Otto III (1220–1267) Jan III (1267–1268) Otto V Długi (1267–1298) Albrecht III (Brandenburgia) (1267–1300) Otto VI Mały (1280–1286) Herman (1298–1308) Jan V (1308–1317) Linia na Stendal Jan I Askańczyk (1220–1266) Jan II (1266–1281) Konrad (1266–1304) Otto IV ze Strzałą (1266–1308) Otto VII (1291–1297) Henryk I bez Ziemi (1294–1318) Jan IV (1304–1305) Waldemar Wielki (1304–1319) Henryk II Dziecię (1318–1320) Wittelsbachowie Ludwik I (1320–1351) Ludwik VI Rzymianin (1351–1356) Elektorzy Brandenburgii Wittelsbachowie Ludwik VI Rzymianin (1356–1366) Otto V Leniwy (1366–1373) Luksemburgowie Karol IV (1373–1378) Zygmunt (1378–1388) Jodok z Moraw (1388–1411) Zygmunt (1411–1415) Hohenzollernowie Fryderyk I (1411–1440) Fryderyk Gruby (1440–1463) Fryderyk II Żelazny (1440–1470) Albrecht III Achilles (1470–1486) Jan Cycero (1486–1499) Joachim I Nestor (1499–1535) Jan (1535–1571) Joachim II Hektor (1535–1571) Jan Jerzy (1571–1598) Joachim Fryderyk (1598–1608) Jan Zygmunt (1608–1620) Jerzy Wilhelm (1620–1640) Fryderyk Wilhelm I (Wielki Elektor) (1640–1688) Fryderyk III (1688–1701) Elektorzy Brandenburgii (w ramach Królestwa Prus) Hohenzollernowie Fryderyk I (1701-1713) Fryderyk Wilhelm I (1713–1740) Fryderyk II Wielki (1740–1786) Fryderyk Wilhelm II (1786–1797) Fryderyk Wilhelm III (1797–1806)