Henryk Jagodziński (duchowny)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	18 lipca 2020
Miejscowość	Kielce
Miejsce	bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Konsekrator	Jan Pawłowski
Współkonsekratorzy	Salvatore Pennacchio; Jan Piotrowski
Konsekrowani biskupi
John Baptist Attakruh	24 września 2021
Współkonsekrowani biskupi
Matthew Yitiereh	20 sierpnia 2022

Henryk Jagodziński
	Arcybiskup tytularny Limosano
	; Henryk Jagodziński (2020)
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5	In fines orbis; Aż po krańce świata
Kraj działania	Ghana
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1969 ; Małogoszcz
	Nuncjusz apostolski w Ghanie
Okres sprawowania	od 2020
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	3 czerwca 1995
Nominacja biskupia	3 maja 2020
Sakra biskupia	18 lipca 2020

Życiorys

Urodził się 1 stycznia 1969 w Małogoszczu. Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach^[1], a także, w latach 1990–1992, w Seminarium Polskim w Paryżu^[2]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 3 czerwca 1995 biskup diecezjalny kielecki Kazimierz Ryczan^[3]. W 1997 wyjechał do Rzymu, gdzie podjął studia na Uniwersytecie św. Krzyża, uzyskując doktorat z prawa kanonicznego^[3].

W latach 1995–1998 był wikariuszem w Parafii św. Brata Alberta w Busku-Zdroju^[4]. Na Papieskiej Akademii Kościelnej przygotowywał się do służby w dyplomacji watykańskiej, którą rozpoczął 1 lipca 2001^[5]^[6]. Pierwszą wyznaczoną mu placówką była Białoruś, gdzie w latach 2001–2005 pracował jako sekretarz nuncjatury, po czym w latach 2005–2008 pełnił tę samą funkcję w Chorwacji. W 2008 został przeniesiony do Sekcji ds. Relacji z Państwami w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej^[3]. W latach 2015–2018 był radcą Nuncjatury Apostolskiej w Indiach. W 2018 został przeniesiony do Nuncjatury Apostolskiej w Bośni i Hercegowinie, gdzie pełnił funkcję pierwszego radcy, z zadaniem tworzenia podstaw dla nowej placówki dyplomatycznej w Czarnogórze^[7]^[8]. W 2014 otrzymał godność prałata honorowego Jego Świątobliwości^[8].

3 maja 2020 papież Franciszek mianował go nuncjuszem apostolskim w Ghanie i arcybiskupem tytularnym Limosano^[5]. Święcenia biskupie przyjął 18 lipca 2020 w katedrze kieleckiej^[9]. Udzielił mu ich arcybiskup Jan Pawłowski, delegat ds. nuncjatur w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej, w asyście arcybiskupa Salvatore Pennacchio, nuncjusza apostolskiego w Polsce, i Jana Piotrowskiego, biskupa diecezjalnego kieleckiego^[9]^[10]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In fines orbis” (Aż po krańce świata)^[11]^[12].

Na przedmurzu chrześcijaństwa... : błogosławiony kardynał Alojzije Stepinac i Chorwacja, wyd. Jedność 2009, ISBN 978-83-7442-855-2
By łamać chleb i składać dziękczynienie: kapłaństwo w pismach niektórych Ojców Apostolskich, wyd. Jedność 2010, ISBN 978-83-7660-238-7
Polskie drogi nadziei, wyd. Redakcja Współczesnej Ambony 2010, ISBN 978-83-925348-6-0
Zarys historii Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, wyd. Jedność 2013, ISBN 978-83-7660-791-7
Wiara kapłana, wyd. Petrus 2014, ISBN 978-83-7720-208-1
Historie indyjskie, wyd. Petrus 2017, ISBN 978-83-7720-259-3
Opowieści z Indii i Nepalu, wyd. Petrus 2018, ISBN 978-83-7720-512-9
Niezwykły świat Indii, Nepalu i Mjanmy, wyd. Petrus 2019, ISBN 978-83-7720-513-6
Opowieść o Josipie Stadlerze, pierwszym arcybiskupie Sarajewa, wyd. WAM 2020, ISBN 978-83-277-1855-6
Na peryferiach Europy, wyd. Petrus 2021, ISBN 978-83-7720-551-8
Rajski kraj Ghana. Paradise country Ghana, wyd. Petrus 2022, ISBN 978-83-7720-672-0