Henryk Jaworowski

Henryk Stefan Jaworowski

Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1931 Radzymin
Data i miejsce śmierci	14 listopada 2009 Łódź
Tytuł naukowy	profesor nauk technicznych
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Uczelnia	Politechnika Łódzka
Wydział	Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Politechniki Łódzkiej, Instytut Architektury i Urbanistyki Politechniki Łódzkiej
Odznaczenia

Henryk Stefan Jaworowski (ur. 9 lutego 1931 w Radzyminie, zm. 14 listopada 2009 w Łodzi)^[1] – architekt, konserwator zabytków, urbanista, nauczyciel akademicki, profesor nadzwyczajny Politechniki Łódzkiej.

Życiorys

W latach 1953–1957 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W latach 1953–1968 pracował w Pracowniach Konserwacji Zabytków Oddział w Łodzi, od 1961 pełniąc funkcję kierownika. W 1968 ukończył na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu podyplomowy kurs z zakresu konserwatorstwa. Następnie w latach 1969–1971 w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Łodzi. W latach 1972–1977 w Miejskim Biurze Projektów. Od 1977 wykładał w Instytucie Architektury i Urbanistyki Politechniki Łódzkiej. W 1979 obronił doktorat na Politechnice Wrocławskiej. W 1981 został mianowany na stanowisko docenta, a następnie w 1982 zastępcą dyrektora Instytutu Architektury i Urbanistyki PŁ. W latach 1983–1989 współprowadził Pracownię Projektowej Architektury i Urbanistyki „ARX” S.C. W latach 1989–2001 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Architektury i Urbanistyki PŁ, w międzyczasie w 1992 będąc mianowanym na stanowisko profesora nadzwyczajnego Politechniki Łódzkiej. Od 2001 był prodziekanem Wydziału Budownictwa i Architektury PŁ^[2][1].

Był Honorowym Członkiem Wieluńskiego Towarzystwa Naukowego, Honorowym Obywatelem Łęczycy, Członkiem Polskiego Komitetu Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych, Członkiem Sekcji Historii Architektury i Urbanistyki Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN^[2][1], a także należał do łódzkiego oddziału SARP, którego w latach 1971–1974 był sekretarzem i Łódzkiej Okręgowej Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej oraz TUP^[2].

Jaworowski został pochowany 24 listopada 2009 na cmentarzu rzymskokatolickim na Zarzewie w Łodzi^[1].

Realizacje

Jaworowski był autorem 134 zrealizowanych projektów architektonicznych oraz wielu opracowań naukowych. Do jego realizacji należą:

• studium urbanistyczne miasta Łęczyca;
• projekty rewaloryzacji Starego Miasta w Wieluniu;
• rewaloryzacja zabytkowego zespołu poklasztornego pp. bernardynek (Muzeum Ziemi Wieluńskiej);
• odbudowa Bramy Krakowskiej w Wieluniu;
• odbudowa renesansowego pałacu Męcińskich w Działoszynie;
• odbudowa dworku w Świątkowicach;
• odbudowa tzw. Domu Nowego i wieży w zamku w Łęczycy;
• rekonstrukcja zamku w Łęczycy (współautor: Wanda Puget);
• restauracja i konserwacja ruin w Radzyniu Chełmińskim;
• adaptacja i odbudowa klasztorów: Bernardynek i Augustianów w Wieluniu;
• odbudowa i renowacja wnętrza Bazyliki archikatedralnej św. Stanisława Kostki w Łodzi^[2][1];
• Centralne Muzeum Włókiennictwa – skrzydło B (realizacja) oraz skrzydło D (projekt koncepcyjny) w latach 2000–2001 (współautor: Bartosz Walczak)^[3][2];
• adaptacja na potrzeby Politechniki Łódzkiej fabryki Schweikerta na ul. Wólczańskiej 215 w Łodzi;
• adaptacja zespołu pobenedyktyńskiego w Mogilnie na Centrum Spotkań Europejskich;
• przebudowa ratusza w Łęczycy^[1][2].

Odznaczenia

• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi;
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
• Srebrny Krzyż Zasługi (1973);
• Odznaka „Za opiekę nad zabytkami”^[2].

Nagrody

• Laureat Wyróżnienia Zarządu Pracowni Konserwacji Zabytków za projekt rewaloryzacji staromiejskiego ośrodka w Wieluniu (1968);
• „Mister Łodzi” za Plombę przy ul. Piotrkowskiej (1977)^[2];
• Nagroda Honorowa Towarzystwa Przyjaciół Wielunia;
• nagroda indywidualna Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych;
• nagroda Ministra Kultury i Sztuki za prace naukowe z dziedziny ochrony zabytków;
• nagroda Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa za osiągnięcia w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego;
• Honorowa Nagroda Łódzkiego Oddziału SARP za całokształt pracy twórczej^[1].

Przypisy