Henryk Kamiński (1854–1930)

Henryk Kamiński
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia11 listopada 1854
Wolbórz
Data i miejsce śmierci30 stycznia 1930
Warszawa
Przebieg służby
Lata służbydo 1921
Siły zbrojneLesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
JednostkiPKU 23 pp
Stanowiskakomendant PKU
Główne wojny i bitwyI wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Henryk Kamiński (ur. 11 listopada 1854 w Wolborzu, zm. 30 stycznia 1930 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 12 listopada 1854 roku w Wolborzu[1][2]. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim. Następnie studiował na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie ukończył dwa semestry[1]. Później kształcił się m.in. w Szkole Junkrów w Warszawie. Po jej zakończeniu służył jako zawodowy żołnierz w carskiej armii. Pełnił m.in. funkcję dowódcy batalionu taborów. W czasie służby awansował na kolne stopnie: chorążego (1876), podporucznika (1878), porucznika (1879), sztabskapitana (1888), kapitana (1895), podpułkownika (1901) i pułkownika (1912)[1].

Od 17 października 1918 roku zasiadał w komisji opracowującej ustawę o powszechnej służbie wojskowej. 12 grudnia 1918 roku został przeniesiony do rezerwy[1]. 23 maja 1919 roku został przydzielony do Sekcji Poboru i Uzupełnień Departamentu I Mobilizacyjno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 15 sierpnia tego roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, zaliczony do 1 Rezerwy armii i powołany do czynnej służby wojskowej na czas wojny[3]. Pod koniec czerwca 1919 roku przeniesiony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień 23 Pułku Piechoty w Radomiu. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu pułkownika piechoty, z prawem noszenia munduru[4]. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[5]. Zmarł 30 stycznia 1930 roku w Warszawie[6]. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 222-3-32)[7]. Generał był żonaty. Miał dwoje dzieci[1].

Przypisy

  1. a b c d e Stawecki 1994 ↓, s. 158.
  2. Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 108 wg autorów urodził się 12 listopada 1854 roku.
  3. Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 87 z 1919 roku, poz. 3047.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 818.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738, tu podano, że urodził się 29 października 1854 roku.
  6. Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 108.
  7. Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW DUNIN, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-04-15].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
PL Epolet gen bryg.svg
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).