Henryk Kempisty

Henryk Kempisty

Data i miejsce urodzenia	11 marca 1913 Ostrów Mazowiecka
Data i miejsce śmierci	5 września 1997 Warszawa
Zawód, zajęcie	prawnik, sędzia
Alma Mater	Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie
Stanowisko	członek Trybunału Stanu (1982–1985)
Odznaczenia

Henryk Kempisty (ur. 11 marca 1913 w Ostrowi Mazowieckiej, zm. 5 września 1997 w Warszawie^[1]) – polski prawnik, sędzia Sądu Najwyższego, w latach 1982–1985 członek Trybunału Stanu.

Życiorys

Szkołę średnią ukończył w rodzinnej Ostrowi Mazowieckiej. Przed II wojną światową odbył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie oraz aplikację sądową. Po wojnie przez dwa lata orzekał w Sądzie Grodzkim w Białej Podlaskiej, następnie przez trzy lata w sądach grodzkim i okręgowym w Krakowie. Później orzekał w sądach warszawskich, a ostatecznie przez około 30 lat w Izbie Karnej Sądu Najwyższego (w 1983 przeszedł na emeryturę). Specjalizował się w zakresie postępowania karnego, był współautorem komentarza do kodeksu karnego z 1969 oraz innych ustaw (m.in. o Sądzie Najwyższym i organizacji wymiaru sprawiedliwości), a także autorem artykułów naukowych i wznawianego wydawnictwa Metodyka pracy sędziego w sprawach karnych. W I kadencji (1982–1985) pozostawał członkiem Trybunału Stanu. Od 1988 zatrudniony w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich jako dyrektor i główny specjalista w zespole ds. wymiaru sprawiedliwości^[1].

Został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[2] oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1954)^[3].

Życie prywatne

Był żonaty, miał dwoje dzieci^[1].

Przypisy