Henryk Koiszewski

Henryk Koiszewski
Генрих Александрович Койшевский
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1857
Grodno

Data i miejsce śmierci

7 lutego 1942
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1874-1921

Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Łódź
PKU 1 pp Leg.
Baon Zapasowy 30 pp

Stanowiska

komendant PKU
dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Henryk Koiszewski (ur. 28 lipca 1857 w Grodnie, zm. 7 lutego 1942 w Warszawie) - generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Grób gen. Henryka Koiszewskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Henryk Koiszewski urodził się 28 lipca 1857 roku w Grodnie[1]. Ogólne wykształcenie otrzymał w Niżnonowogrodzkim Korpusie Kadetów grafa Arakczejewa (ros. Нижегородский графа Аракчеева кадетский корпус) w Niżnym Nowogrodzie. 18 sierpnia 1874 roku rozpoczął służbę w Armii Imperium Rosyjskiego wstępując do 1 Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu. 10 sierpnia 1876 roku awansował na chorążego i został przydzielony do 37 Jekaterynburskiego Pułku Piechoty (ros. 37-й пехотный Екатеринбургский полк). W dalszej służbie wojskowej awansował kolejno na: podporucznika (28 lipca 1878), porucznika (28 lipca 1879), sztabskapitana (1 stycznia 1885), kapitana (25 marca 1890) i w końcu podpułkownika ze starszeństwem z 26 lutego 1897 roku. 1 stycznia 1909 roku pełnił służbę 182 Grochowskim Rezerwowym Pułku Piechoty, który wchodził w skład 46 Rezerwowej Brygady Piechoty i stacjonował w Warszawie[2]. Na pułkownika awansował ze starszeństwem z 6 grudnia 1910 roku[3]. Od 16 października 1912 roku do 25 sierpnia 1915 roku dowodził 26 Mohylewskim Pułkiem Piechoty (ros. 26-й пехотный Могилевский полк), na którego czele walczył podczas I wojny światowej. Następnie znajdował się w rezerwie oficerów przy Sztabie Dźwińskiego Okręgu Wojskowego (ros. Двинский военный округ).

Z dniem 9 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika ze starszeństwem z 6 grudnia 1910 roku[4]. 10 stycznia 1919 roku został wyznaczony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź[5][6]. 7 stycznia 1920 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień 1 Pułku Piechoty Legionów w Warszawie na stanowisko komendanta[7]. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika piechoty, w grupie oficerów byłych korpusów wschodnich i byłej armii rosyjskiej[8]. W 1920 roku był dowódcą Batalionu Zapasowego 30 Pułku Strzelców Kaniowskich w Tomaszowie Mazowieckim[9]. Z dniem 1 maja 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu pułkownika piechoty[10][11].

26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[12]. Następnie został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku[13]. Na emeryturze mieszkał w Warszawie przy ulicy Nowogrodzkiej 13[14][15][16][17]. Zmarł 7 lutego 1942 roku w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A21-2-3)[18]. Henryk Koiszewski był żonaty i miał dwoje dzieci[19].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 169, wg autora urodził się 27 lipca 1857 roku.
  2. ↑ Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 443. W tym samym roku w armii rosyjskiej pełniło służbę jeszcze trzech oficerów o tym samym nazwisku: bracia Mikołaj Antoni Koiszewski (ros. Николай Николаевич Койшевский) i Spirydion Koiszewski (ros. Спиридон Николаевич Койшевский), korneci 5 Pułku Ułanów oraz Mikołaj Koiszewski syn Pawła, porucznik 171 Pułku Piechoty (ros. Николай Павлович Койшевский). Bracia Koiszewscy byli synami Mikołaja Koiszewskiego (ros. Николай-Константин Селиверстович Койшевский) urodzonego 2 maja 1854 roku, który w 1904 roku został generałem majorem armii rosyjskiej.
  3. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 169, wg autora awans na pułkownika otrzymał 24 lipca 1911 roku.
  4. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 13 z 23 grudnia 1918 roku, poz. 369.
  5. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 4 z 16 stycznia 1919 roku, poz. 197.
  6. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 39.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1920 roku, s. 15.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 381.
  9. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 71.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 818.
  11. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 170, wg autora został zwolniony z czynnej służby wojskowej 31 grudnia 1921 roku.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
  13. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322, tu jako datę urodzenia podano 28 lipca 1857 roku. Jeżeli data urodzin 28 lipca została podana według kalendarza gregoriańskiego to według kalendarza juliańskiego powinien urodzić się 16 lipca. Zobacz daty nowego i starego porządku.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1576, tu podano, że urodził się 15 lipca 1857 roku.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406, tu także podano datę urodzin – 15 lipca 1857 roku.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 879, tu jako datę urodzin podano 28 lipca 1857 roku.
  17. ↑ Księga informacyjno-adresowa „Cała Warszawa”, Wydawnictwo Towarzystwa Wydawniczego PIKA „Polskie Informacyjne Książki Adresowe”, Warszawa 1930, dział XV, s. 197.
  18. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  19. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 170.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet gen bryg.svg
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
RUS Order św. Stanisława (baretka).svg
Baretka Orderu św. Stanisława.
RUS Order św. Anny (baretka).svg
Baretka Orderu św. Anny.
RUS Order św. Włodzimierza (baretka).svg
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Henryk Koiszewski (grób) 01.jpg
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób gen. Henryka Koiszewskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie