Henryk Koniuszewski

Henryk Koniuszewski

kapral
Data urodzenia	21 października 1918
Data i miejsce śmierci	12 września 1939 Miękisz Stary
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	211 eskadra bombowa
Stanowiska	pilot
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Henryk Koniuszewski (ur. 21 października 1918, zm. 12 września 1939 w Miękiszu Starym) – kapral strzelec radiotelegrafista Wojska Polskiego.

Życiorys

Ukończył Szkołę Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy, a następnie otrzymał przydział do stacjonującego w Warszawie 1 pułku lotniczego. Uczestniczył w kampanii wrześniowej jako strzelec pokładowy w 211 Eskadrze Bombowej.

12 września 1939 wchodził w skład załogi złożonej z porucznika obserwatora Franciszka Kupidłowskiego, podporucznika pilota Stanisława Sierpińskiego oraz kaprala strzelca radiotelegrafistę Klemensa Mazura. Wystartowali na samolocie PZL P-37B Łoś z lotniska Gnojno-Owadno na lot bojowy, aby zbombardować hitlerowską kolumnę pancerną, która znajdowała się na szosie z Radymna do Jaworowa. Podczas powrotu samolot został zaatakowany przez niemieckie myśliwce Messerschmitt Me-109 i trafiony płonąc spadł na pola wsi Miękisz Stary, cała załoga poległa. Henryk Koniuszewski został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5. s. 88;
• Miękisz Stary, Olsztyńska Strona Rowerowa