Henryk Marian Ostrowski
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 stycznia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 7 września 1936 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1934 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 26 Pułk Piechoty |
| Stanowiska | dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _3r_BAR.svg){kind=small} | |
Henryk Marian Ostrowski[1] (ur. 19 stycznia 1895 w Ziembiance, pow. opatowski, zm. 7 września 1936 w Sokolej Górze pod Krzemieńcem) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 19 stycznia 1895 w Ziembiance, pow. opatowski jako syn Adama[2].
W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany w stopniu porucznika piechoty. W tym stopniu uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 26 pułku piechoty, a za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował służbę wojskową w 26 pułku piechoty w Gródku Jagiellońskim[3][4][5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 534. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 165. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. 22 maja 1925 roku został przeniesiony do 79 pułku piechoty w Słonimiu na stanowisko dowódcy II batalionu[8]. W 1928 roku był dowódcą II batalionu w 5 pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu[9]. 23 października 1931 roku został przeniesiony z 56 pułku piechoty wielkopolskiej w Krotoszynie na stanowisko oficera placu Baranowicze[10]. Od następnego roku komendant placu Baranowicze[11]. 30 marca 1934 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[12]. Z dniem 31 lipca 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[13].
7 września 1936 poniósł śmierć na lotnisku „Sokola Góra” pod Krzemieńcem w wypadku podczas lotu treningowego szybowcem „Komar”, gdy po starcie maszyny nastąpiło przeciągnięcie, utrata szybkości i wpadnięcie w korkociąg[14][15].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 521 (28 lutego 1921)[16]
- Krzyż Niepodległości (16 marca 1937)[17]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 25, sprostowano imiona z „Henryk Ostrowski” na „Henryk Marian Ostrowski”.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne, wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-11-29].
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 98, 802, tu figuruje jako Henryk Włodzimierz Ostrowski ur. 17 stycznia 1895 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 200, 409.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 186, 351.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 46.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 735.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 264, 275.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 105, 176.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 329.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27, 508.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 281.
- ↑ Katastrofa szybowcowa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 206 z 9 września 1936.
- ↑ Tragiczna śmierć w katastrofie szybowcowej. „Orędownik Ostrowski”, s. 3, Nr 73 z 11 września 1936.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921 roku, s. 478.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33). Nie wskazano by było to nadanie pośmiertne.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).