Henryk Miłoszewicz
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 27 stycznia 1956 Wilno | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce śmierci | 5 kwietnia 2003 Włocławek | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | pomocnik | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Henryk Miłoszewicz (ur. 27 stycznia 1956 w Wilnie, zm. 5 kwietnia 2003 we Włocławku) – polski piłkarz.
Życiorys
Do Polski przyjechał jednym z ostatnich pociągów podczas ostatniej masowej fali wysiedleń ludności z dawnych ziem polskich. Pytany o swe pochodzenie, odpowiadał z uśmiechem, że zawsze czuł się Polakiem. W dzieciństwie mieszkał w Bydgoszczy na osiedlu Leśnym, mając za sąsiada Zbigniewa Bońka.
Swoją karierę rozpoczął w Zawiszy Bydgoszcz. Do pierwszego składu bydgoskiego klubu trafił w wieku 18 lat. Już wtedy interesowało się nim wiele zespołów, m.in. ówczesny mistrz Polski Stal Mielec. W 1975 r. przeniósł się do ŁKS Łódź. Niewiele później zadebiutował w olimpijskiej reprezentacji Polski. Jak wielu innych zdolnych polskich piłkarzy miał w swej karierze występy w Legii Warszawa, do której przybył w 1980 r. Co prawda nie chciał opuszczać Łodzi, ale na jego decyzję wpłynęła wizja karnej jednostki wojskowej. W barwach „wojskowych” zaliczył cztery udane sezony, zdobywając dwa Puchary Polski (1980, 1981). Niemal natychmiast trafił do pierwszej reprezentacji Polski, w której rozegrał 9 spotkań (wszystkie w 1980 r.). Przed sezonem 1983/1984 przeniósł się do Lecha Poznań. To właśnie ten rok okazał się najlepszy w karierze Miłoszewicza. Zdobył mistrzostwo i Puchar Polski, a najefektowniejszy mecz rozegrał przeciwko Legii, prowadząc „Kolejorza” do błyskotliwego zwycięstwa 2:0. Po roku gry w „poznańskiej Lokomotywie” przeszedł do francuskiego Le Havre Athletic Club, by po niedługim czasie powrócić do stolicy Wielkopolski. Kolejnym klubem w jego karierze był niemiecki VfL Herzlake. Następnie przez ponad 2 lata grał we Francji w czwartoligowym Stade Torbais, gdzie po raz pierwszy zmierzył się z rolą trenera.
Dwukrotnie grał w eliminacjach do igrzysk olimpijskich w Moskwie i Los Angeles, jednak ani razu nie dane mu było wystąpić w zmaganiach olimpijczyków. Jak wielokrotnie podkreślał, to właśnie niespełnione marzenia o olimpiadzie były dla niego największą sportową porażką.
Był jednym z tzw. „piłkarzy kompletnych”. Widowiskowa gra, doskonały przegląd pola, świetna technika, niezwykła precyzja podań i doskonałe uderzenie były atutami tego wszechstronnego piłkarza.
Był jednym z pierwszych absolwentów szkoły trenerskiej, popularnej „Kuleszówki”. Swój w pełni samodzielny debiut trenerski zaliczył w Polonii Chodzież. Następnie trenował Victorię Września i Kujawiaka Włocławek.
Zmarł 5 kwietnia 2003 roku we Włocławku po zwycięskim meczu swojej drużyny z Wisłą Nowe. Został pochowany w Poznaniu na cmentarzu junikowskim, żegnany przez tłum kibiców, trenerów, działaczy i kolegów.
Mecze w Reprezentacji Polski
l.p. | Data | Miejsce | Przeciwnik | Rezultat | Rozgrywki | Grał | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 26 marca 1980 | Budapeszt | Węgry | ||||
2. | 2 kwietnia 1980 | Bruksela | Belgia | ||||
3. | 19 kwietnia 1980 | Turyn | Włochy | ||||
4. | 26 kwietnia 1980 | Borovo | Jugosławia | ||||
5. | 22 czerwca 1980 | Warszawa | Irak | ||||
6. | 29 czerwca 1980 | São Paulo | Brazylia | ||||
7. | 2 lipca 1980 | Santa Cruz de la Sierra | Boliwia | ||||
8. | 9 lipca 1980 | Bogota | Kolumbia | ||||
9. | 29 września 1980 | Chorzów | Czechosłowacja |
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]