Henryk Muszczyński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | pilot |
| Odznaczenia | |
  | |
Henryk Muszczyński (ur. 14 stycznia 1935 w Ostrowie Wielkopolskim, zm. 19 maja 2009 w Lesznie[1]) – polski pilot szybowcowy.
Życiorys
Syn Antoniego i Elżbiety Nowackiej. Maturę uzyskał w 1954 r. w Liceum Męskim w Ostrowie Wlkp., następnie rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa Politechniki Wrocławskiej, które ukończył w 1959 r[2].
Od 1960 r. pracował w wielu przedsiębiorstwach branży budowlanej: Kaliskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego, Ostrowskie Zakłady Betoniarskie, Wydział Architektury i Budownictwa Urzędu Miejskiego w Ostrowie, Przedsiębiorstwo Budownictwa Rolniczego w Ostrowie, Przedsiębiorstwo Budownictwa Rolniczego w Szczypiornie. Od 1976 r. pracował w Wojewódzkim Zarządzie Inwestycji Rolniczych w Lesznie i w Wojewódzkiej Spółdzielni Budownictwa Wiejskiego w Lipnie[2].
Od 1985 r. poświęcił się pracy sportowej w szybownictwie[2].
Działalność sportowa
W okresie liceum uprawiał koszykówkę, trenując i grając w KKS Ostrovia i GKS Venetia. W latach 1952-1953 był prezesem Venetii[2]. Od 1952 r. rozpoczął w Aeroklubie Ostrowskim karierę lotniczą, którą kontynuował w Aeroklubie Leszczyńskim. Przez całą karierę szybownika wywalczył 18 medali w mistrzostwach Polski, a ostatni (złoty) zdobył w 2006 r. zajmując pierwsze miejsce w mistrzostwach Polski klasy standard.
Jako pierwszy polski pilot pokonał szybowcem odległość 1000 km, przelatując 14 maja 1980 r. w locie docelowo-powrotnym dystans 1050 km[3]. Za ten wyczyn wyróżniony został „Złotą Odznaką Szybowcową” FAI z trzema diamentami i liczbą 1000 (odznaka z numerem 28)[4].
W latach 70. ustanowił cztery szybowcowe rekordy kraju. Jako reprezentant Polski brał udział w mistrzostwach świata i Europy. W rozgrywanych w Finlandii w 1976 r. mistrzostwach świata, Henryk Muszczyński wywalczył brązowy medal w klasie Open latając na polskim szybowcu SZD-42 Jantar 2[5]. W latach 1983-1992 pełnił funkcję trenera kadry polskich szybowników.
Został zwycięzcą Szybowcowego Pucharu Polski w latach 2004, 2005 i 2006. Do końca 2005 roku zdobył 5 złotych, 5 srebrnych i 6 brązowych medali szybowcowych mistrzostw Polski, plasując się w klasyfikacji wszech czasów na drugim miejscu za Januszem Centką[4].
W 2008 r. wygrał w wieku 73 lat Krajowe Zawody Szybowcowe w Ostrowie Wielkopolskim. Były to jego ostatnie zawody. Tu też po raz pierwszy przyznano Puchar im. Henryka Muszczyńskiego na KZS 2009 za najszybszy przelot[6].
Za swą działalność otrzymał odznaczania państwowe: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i Brązowy Krzyż Zasługi, a także odznaka honorowa „Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego”. Został również wyróżniony najwyższym polskim odznaczeniem szybowcowym – Medalem Tańskiego.
Został pochowany 23 maja 2009 na cmentarzu przy ulicy Osieckiej w Lesznie[6].
Przypisy
- ↑ INTERIA.PL/PAP, Legendarny pilot nie żyje, sport.interia.pl, 21 maja 2009 [dostęp 2014-12-25] (pol.).
- ↑ a b c d Henryk Muszczyński, wlkp24.info [dostęp 2019-01-22] (pol.).
- ↑ Odznaki FAI, szybowce.com [dostęp 2019-01-22] (pol.).
- ↑ a b Odszedł Henryk MUSZCZYŃSKI, dlapilota.pl [dostęp 2019-01-22] (pol.).
- ↑ Räyskälä, Finlandia 1976, 15 SZYBOWCOWE MISTRZOSTWA ŚWIATA, medalenaskrzydlach.pl [dostęp 2019-01-22] (pol.).
- ↑ a b Nie żyje MUSZCZYŃSKI Henryk, aeroklubpolski.pl [dostęp 2010-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-02] (pol.). (arch.)
Media użyte na tej stronie
Baretka: Brązowy "Krzyż Zasługi".