Henryk Rodakowski

Henryk Rodakowski
	; Autoportret (1853)
Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1823 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	28 grudnia 1894 ; Kraków
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarz
Epoka	romantyzm
	Ważne dzieła
	Generał Henryk Dembiński; Portret matki;
	Odznaczenia

Portret generała Henryka Dembińskiego, 1852 Muzeum Narodowe w Krakowie

Portret matki z 1853 roku Muzeum Sztuki w Łodzi (Pałac Herbsta)

Wojna kokosza z 1872 roku Muzeum Narodowe w Warszawie

Tablica w Krakowie przy ul. Krupniczej

Popiersie Henryka Rodakowskiego na Pałacu Sztuki w Krakowie

Henryk Hipolit Rodakowski (ur. 9 lipca 1823 we Lwowie, zm. 28 grudnia 1894 w Krakowie) – polski malarz romantyczny, portrecista.

Życie

Wywodził się z rodziny prawniczej. Kontynuując tradycje rodzinne w latach 1841–1845 studiował prawo w Wiedniu^[1]. Tam też uczył się malarstwa u Josepha Danhausera (1805–1845) i Franza Eybla (1806–1880). W latach 1846^[2]–1867 mieszkał w Paryżu, gdzie najpierw kontynuował naukę u Leona Cognieta. Na tamtejszym Salonie w 1852 r. odniósł pierwszy większy sukces zdobywając medal I klasy w dziedzinie portretu za obraz przedstawiający podobiznę generała Dembińskiego. Jego pracownię odwiedził wówczas słynny malarz Eugène Delacroix.

W 1861 ożenił się z miłością czasów młodzieńczych – Kamilą z Salzgeberów Blühdorn, z którą miał dwoje dzieci Zygmunta i Marię Woźniakowską^[3]^[4]. Jego prawnukiem był Jacek Woźniakowski (1920–2012), historyk sztuki, pisarz, współzałożyciel wydawnictwa „Znak”^[5].

W 1866 został członkiem Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu. W rok później opuścił Paryż i powrócił do kraju^[6]. Zamieszkał w majątku Pałahicze, położonym 23 km na wschód od Stanisławowa, następnie w Bortnikach, 8 km na południe od Chodorowa w woj. lwowskim. Pod koniec życia osiadł w Krakowie^[7]. Mieszkał na ulicy Krupniczej 5^[8]^[9].

W 1893 został dyrektorem i prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i przewodniczącym Komitetu Muzeum Narodowego. 24 grudnia 1894 został nominowany na dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych, jednak stanowiska tego nie objął, umierając niespodziewanie cztery dni później 28 grudnia 1894 po krótkiej chorobie^[10]. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze W-płd.-11, w grobowcu rodzinnym.

Grób Henryka Rodakowskiego na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Był kawalerem Legii Honorowej, otrzymał również Krzyż Kawalerski Orderu Leopolda i Order Franciszka Józefa^[11]^[12].

Twórczość

Malował głównie portrety, sporadycznie obrazy historyczne (np. Wojna kokosza), rodzajowe (cykl akwarel Album Pałahickie) i animalistyczne (np. Pies Stróż). W swojej twórczości łączył elementy romantyzmu i klasycyzmu. Inspirował się sztuką antyczną i malarstwem włoskiego renesansu (Paolo Veronese). Jego portrety odznaczają się wnikliwą charakterystyką psychologiczną, precyzyjnym rysunkiem, harmonijnym układem postaci, mistrzowskim operowaniem barwą (zwłaszcza czernią i bielą) oraz świetlistą fakturą. Jego dwa arcydzieła – Generał Henryk Dembiński (1852) i Portret matki (1853) – zostały nagrodzone na wystawach paryskich. Za Portret generała Henryka Dembińskiego artysta otrzymał na Salonie paryskim w 1852 r. medal I klasy. Portret matki został nagrodzony medalem III klasy na Wystawie Światowej w Paryżu w 1855 r. Oba płótna przyniosły mu europejski rozgłos.

Wybrane dzieła

Album Pałahickie(1867-1868),23 x 32 cm, Muzeum Lubuskie
Autoportret (1858), 60 × 45 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie
Chłopka międląca konopie (1859), 46 × 38 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
Portret generała Henryka Dembińskiego (1852), 178 × 139 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie
Marszałek (1859), 56 × 46,5 cm, Muzeum Narodowe w Poznaniu
Pies Stróż (ok. 1868), 101 × 70 cm, Muzeum Sztuki w Łodzi (Pałac Herbsta)
Portret Adama Mickiewicza (1856), 125 × 95 cm, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie
Portret brata przyrodniego, Wiktora Rodakowskiego (1851), 59 × 47 cm, Muzeum Okręgowe w Tarnowie
Portret ciotki artysty, Babetty Singer (1851), 59 × 46,5 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
Portret córki artysty, Marii Woźniakowskiej (1891), 120 × 85 cm, Lwowska Galeria Sztuki
Portret Leona Sapiehy (1878), 119,5 × 85,5 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie
Portret matki (1853), 134 × 95 cm, Muzeum Sztuki w Łodzi (Pałac Herbsta)
Portret ojca (1850), 116 × 89 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
Portret Rogera Raczyńskiego (1859), 118 × 86 cm, Muzeum Narodowe w Poznaniu
Portret siostry artysty, Wandy (1858), 121 × 91 cm, Muzeum Śląskie w Katowicach
Portret Zofii Dzieduszyckiej (1874), 112,3 × 80 cm, Muzeum Śląskie w Katowicach
Portret własny (1849), 56 × 46 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
Portret własny (1853), 57 × 50,5 cm, Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Portret Włodzimierza Dzieduszyckiego (1880), 120 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie
Wojna kokosza (1872), 192,5 × 265 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
Portret dziewczyny z wachlarzem (1874), 118 x 76,5 cm, Kolekcja prywatna

Przypisy

↑ Witz 1970 ↓, s. 87.
↑ Witz 1970 ↓, s. 88.
↑ WładysławW. Kozicki WładysławW., Henryk Rodakowski, Warszawa 1927, s. 24 .
↑ Z życia towarzyskiego, „Kurier Lwowski” (285), anno.onb.ac.at, 12 października 1892, s. 3 [dostęp 2022-02-20] .
↑ Nowik Joanna, Woźniakowski odegrał rolę w zmaganich o wolną Polskę; [w:] "Polska. Dziennik Łódzki", 10 XII 2012, s. 14.
↑ Witz 1970 ↓, s. 89.
↑ Henryk Rodakowski, „Kurier Lwowski” (279), anno.onb.ac.at, 8 października 1893, s. 4 [dostęp 2022-02-20] .
↑ Jubileusz Henryka Rodakowskiego, „Kurier Lwowski” (360), anno.onb.ac.at, 29 grudnia 1893, s. 3 [dostęp 2022-02-20] .
↑ Kraków - Tu mieszkał Henryk Rodakowski. Atrakcje turystyczne Krakowa. Ciekawe miejsca Krakowa, www.polskaniezwykla.pl [dostęp 2022-02-20] .
↑ Kronika. „Kuryer Rzeszowski”, s. 2, Nr 14 z 30 grudnia 1894.
↑ Marek Sołtysik: „Malarz z panów” – Henryk Rodakowski. 08-09-2022. [dostęp 2022-12-07].
↑ Stefania Kozakowska-Krzysztofowicz, Franciszek Stolot: Historia malarstwa polskiego. Kraków: Ryszard Kluszczyński, 2000, s. 158. ISBN 83-88080-44-X.

Bibliografia

Biografia w iPSB
Sławomir Gowin, Henryk Rodakowski 1823-1894, Warszawa: Edipresse Polska, 2007, (Ludzie, Czasy, Dzieła ; 31), ISBN 978-83-7477-210-5
Władysław Kozicki, Henryk Rodakowski, Lwów 1937.
Anna Król, Henryk Rodakowski, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2001 (W Zwierciadle Sztuki), ISBN 83-7023-890-4
Andrzej Ryszkiewicz, Henryk Rodakowski, Warszawa: Auriga, 1962.
Andrzej Ryszkiewicz, Henryk Rodakowski i jego otoczenie, Wrocław: Ossolineum, 1953 (Korespondencja artysty).
Andrzej Ryszkiewicz, Henryk Rodakowski. Rysunki, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1958.
Teresa Stepnowska, Henryk Rodakowski, Warszawa: KAW, 1983 (ABC Sztuki)

Linki zewnętrzne

[CITEREFWitz197087-1] Witz 1970 ↓, s. 87.

[CITEREFWitz197088-2] Witz 1970 ↓, s. 88.

[3] WładysławW. Kozicki WładysławW., Henryk Rodakowski, Warszawa 1927, s. 24 .

[4] Z życia towarzyskiego, „Kurier Lwowski” (285), anno.onb.ac.at, 12 października 1892, s. 3 [dostęp 2022-02-20] .

[5] Nowik Joanna, Woźniakowski odegrał rolę w zmaganich o wolną Polskę; [w:] "Polska. Dziennik Łódzki", 10 XII 2012, s. 14.

[CITEREFWitz197089-6] Witz 1970 ↓, s. 89.

[7] Henryk Rodakowski, „Kurier Lwowski” (279), anno.onb.ac.at, 8 października 1893, s. 4 [dostęp 2022-02-20] .

[8] Jubileusz Henryka Rodakowskiego, „Kurier Lwowski” (360), anno.onb.ac.at, 29 grudnia 1893, s. 3 [dostęp 2022-02-20] .

[9] Kraków - Tu mieszkał Henryk Rodakowski. Atrakcje turystyczne Krakowa. Ciekawe miejsca Krakowa, www.polskaniezwykla.pl [dostęp 2022-02-20] .

[10] Kronika. „Kuryer Rzeszowski”, s. 2, Nr 14 z 30 grudnia 1894.

[sztukip-11] Marek Sołtysik: „Malarz z panów” – Henryk Rodakowski. 08-09-2022. [dostęp 2022-12-07].

[klu-12] Stefania Kozakowska-Krzysztofowicz, Franciszek Stolot: Historia malarstwa polskiego. Kraków: Ryszard Kluszczyński, 2000, s. 158. ISBN 83-88080-44-X.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne