Henryk Szafrański (generał)

Henryk Szafrański (ur. 21 sierpnia 1932 w Myśliwcu) – generał brygady WP.

W 1951 roku został kowalem-ślusarzem w Toruniu. Do 1953 roku był w Oficerskiej Szkole Politycznej w Łodzi. Zastępca dowódcy kompanii piechoty ds. politycznych w 32 Pułku Zmechanizowanym w Kołobrzegu w stopniu podporucznika 1953-1957, następnie dowódca plutonu czołgów, a latach 1962-1966 plutonu i kompanii szkolnej w Elblągu. 1966-1969 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie, po czym został szefem sztabu – zastępcą dowódcy 49 Pułku Zmechanizowanego w Wałczu, a 1971 roku dowódcą tego pułku. Od 1974 roku szef sztabu – zastępca dowódcy 7 Dywizji Desantowej w Gdańsku, 1975-1977 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, od 1978 roku dowódca 7 Łużyckiej Dywizji Desantowej i dowódca garnizonu Gdańsk. Jesienią 1983 roku mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL prof. Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza KC PZPR gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego i marszałka Polski Michała Żymierskiego. W latach 1986-1991 szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego we Włocławku, następnie przeniesiony w stan spoczynku.

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1973)
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1979)
• Złota Odznaka „Za zasługi w ochronie porządku publicznego”
• Złota Odznaka „Za zasługi w zwalczaniu powodzi”
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”
• Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”

I ok. 20 innych odznaczeń polskich i zagranicznych.

Bibliografia

• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV: S-Z, Toruń 2010, s. 13-15.