Henryk Trzebiński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952) | |
| Okres | od 4 lutego 1947 |
| Przynależność polityczna | |
Henryk Trzebiński (ur. 12 marca 1905 w Łodzi, zm. 17 grudnia 1964 w Bydgoszczy) – polski adwokat, dziennikarz i polityk, redaktor naczelny Ilustrowanego Kuriera Polskiego (1946–1949), poseł w latach 1946–1952 (do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm Ustawodawczy).
Życiorys
Urodził się w rodzinie robotniczej. W dzieciństwie mieszkał z matką w Zagłębiu Dąbrowskim. Po ukończeniu gimnazjum klasycznego w Bydgoszczy podjął studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Po powrocie do Bydgoszczy zaangażował się w działalność w lokalnych strukturach ZMP „Jedność” oraz NPR, której członkiem pozostawał od 1923. Pisywał również do lokalnej prasy narodowej: „Prawdy” i „Dziennika Bydgoskiego”. Od 1937 zasiadał w Radzie Naczelnej Stronnictwa Pracy. Pracował jako adwokat, od 1937 praktykował w Bydgoszczy[1]. Wcześniej był m.in. aplikantem adwokackim w Kcyni. W 1938 bronił Zygmunta Felczaka w procesie o zniesławienie Marszałka Piłsudskiego i Prezydenta Mościckiego. W tym samym roku objął mandat radnego Bydgoszczy – był prezesem Klubu SP w Radzie Miejskiej.
W czasie II wojny światowej redagował w Warszawie gazetę AL „Za waszą wolność i naszą”. W 1945 po raz kolejny znalazł się w Bydgoszczy, gdzie zakładał spółdzielnię „Zryw” wydającą Ilustrowany Kurier Polski. Rok później został redaktorem naczelnym gazety. Działał w SP – w grupie związanej z Zygmuntem Felczakiem (był m.in. wiceprezesem Zarządu Głównego oraz członkiem Rady Naczelnej). W 1946 uzyskał nominację na stanowisko wicewojewody pomorskiego, urząd pełnił do 1950. W latach 1948–1951 znajdował się w obszarze zainteresowań WUBP jako działacz grupy „zrywowców” niechętnych Feliksowi Widy-Wirskiemu.
W 1946 zasiadł w Krajowej Radzie Narodowej na miejscu zmarłego Zygmunta Felczaka. Rok później został wybrany w skład Sejmu Ustawodawczego, którego był sekretarzem. W 1950 przeszedł wraz z siedmioma innymi posłami SP do Stronnictwa Demokratycznego, gdzie kierował Wydziałem Kulturalno-Oświatowym Wojewódzkiego Komitetu w Bydgoszczy. W 1953 został wykluczony z partii, praktykował jako adwokat w rodzinnej Bydgoszczy.
Przypisy
Bibliografia
- Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944-1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969
- Słownik biograficzny katolicyzmu społecznego w Polsce. [T. 3], R-Ż, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1995
- (red. Jan Kutta), Bydgoski Słownik Biograficzny, tom II, Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne, Bydgoszcz 1995, s. 144–145
- Andrzej Andrusiewicz, Stronnictwo Pracy: 1937-1950: ze studiów nad dziejami najnowszymi chadecji w Polsce, Warszawa 1988
- Mirosław Piotrowski, Służba idei czy serwilizm?: Zygmunt Felczak i Feliks Widy-Wirski w najnowszych dziejach Polski, Lublin 1994
- (red. Marian Rybicki), Sejm Ustawodawczy Rzeczypospolitej Polskiej: 1947-1952, IPiP PAN, Wrocław 1977