Henryk Tunia

Profesor dr inż. Henryk Tunia (ur. 29 marca 1925 w Głuchowie), energoelektronik, specjalista w zakresie automatyki napędu elektrycznego.

Życiorys

Studiował na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. Uczelnię ukończył w 1950 roku. Dziesięć lat później otrzymał tytuł doktora nauk technicznych za rozprawę, która była pierwszą w kraju pracą w dziedzinie energoelektroniki. W roku 1974 uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a tytuł naukowy profesora zwyczajnego uzyskał w roku 1981.

W 1956 r. rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Pełnił tam różne funkcje. Między innymi był dziekanem Wydziału Elektrycznego w latach 1971-1981. Od 1997 roku został zatrudniony na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki i Informatyki Politechniki Świętokrzyskiej. W latach 2001-2007 pełnił tam funkcję Kierownika Katedry Energoelektroniki.

Jego dorobek naukowy jest niezwykle bogaty. Składają się na niego monografie, artykuły naukowe czy patenty. Łącznie daje to ponad 200 prac.

W swojej dotychczasowej karierze wypromował 50 doktorów.

Henryk Tunia od 1975 roku jest członkiem Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk oraz członkiem zwyczajnym Międzynarodowej Akademii Nauk Elektrotechnicznych w Rosji od 1999.

Otrzymał 4 odznaczenia państwowe oraz 6 medali i odznak honorowych.

22 czerwca 2007 roku Uniwersytet Zielonogórski przyznał mu tytuł doktora honoris causa[1], a 28 maja 2008 roku został doktorem honoris causa Politechniki Świętokrzyskiej[2], a w 2009 Politechniki Białostockiej.

Przypisy

  1. ↑ Doktorzy honorowi. uz.zgora.pl. [dostęp 2011-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 września 2011)].
  2. ↑ Doktorzy honoris causa Politechniki Świętokrzyskiej. tu.kielce.pl. [dostęp 2011-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-25)].

Linki zewnętrzne