Henryk Węglowski

Henryk Węglowski
Porucznik Porucznik
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1895
Rzeszów

Data i miejsce śmierci

19 maja 1942
Dachau (KL)

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

4 Pułk Piechoty (LP),
Polski Korpus Posiłkowy,
1 Pułk Piechoty Ziemi Rzeszowskiej

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
Wojna polsko-ukraińska,
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

lekarz

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Henryk Węglowski (ur. 6 czerwca 1895 w Rzeszowie, zm. 19 maja 1942 w Dachau) – polski żołnierz, porucznik piechoty Wojska Polskiego, lekarz i działacz społeczny.

Życiorys

Syn Piotra Węglowskiego i Marianny z Krogulskich. Uczęszczał do I Gimnazjum w Rzeszowie, działając równocześnie w skautingu, a następnie w Związku Strzeleckim. Od 1914 r. służył w Legionach Polskich. Po kryzysie przysięgowym wcielony do armii austriackiej. Brał udział w powstaniu śląskim[1]. W 1918 r. zgłosił się ochotniczo do 1 pułku piechoty Ziemi Rzeszowskiej[2], gdzie pełnił funkcję dowódcy kompanii. Zwolniony z wojska w 1921 r. w stopniu porucznika.

Po zwolnieniu z wojska rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, a po ich ukończeniu powrócił do Rzeszowa i podjął praktykę lekarską[3]. Jego żona, Maria Węglowska, również była lekarką.

Działalność społeczna

Henryk Węglowski w czasie studiów w Krakowie był m.in. organizatorem Zrzeszenia Akademickich Kół Prowincjonalnych, jako przedstawiciel koła rzeszowskiego[4]. W latach 1922–1924 pełnił funkcję prezesa Akademickiego Koła Rzeszowiaków w Krakowie. Angażował się w tworzenie ruchu skautowskiego na ziemi sandomierskiej[5]. Po powrocie do Rzeszowa brał udział we władzach Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[6]. W 1933 roku został mianowany Komendantem Powiatowym Związku Strzeleckiego Rzeszowie[7]. Funkcje pełnił do 1936 roku. Od 1934 roku był członkiem zarządu, a następnie prezesem Związku Legionistów Polskich. Od 1935 roku był członkiem Komitetu Rozbudowy Miasta Rzeszowa.

Działalność polityczna i samorządowa

Jako działacz rzeszowskiego BBWR był członkiem Rady Miejskiej (1927 – IX 1936), członkiem Zarządu Miejskiego (1927–1935), ławnikiem w Radzie Miejskiej (1935–1936), członkiem Tymczasowego Zarządu Powiatowego (1928–1930), członkiem Tymczasowej Rady Powiatowej (1930–1933), członkiem Rady Powiatowej (1933–1937). Brał udział w tworzeniu Obozu Zjednoczenia Narodowego – w 1937 roku wszedł w skład Zarządu Miejskiego OZN w Rzeszowie[8].

Aresztowanie i śmierć

We wrześniu 1939 roku został schwytany przez Niemców wśród uciekających na Węgry. „Po długich badaniach i ścisłym odosobnieniu” został osadzony w więzieniu m.in. w „szlacheckiej celi”[9]. Zginął 19 maja 1942 roku w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Dachau.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Tadeusz Ochenduszko (opr.), 350 rocznica powstania I Liceum w Rzeszowie – Leksykon internetowy nauczycieli i wychowanków, Kuratorium Oświaty w Rzeszowie; www.ko.rzeszow.pl/zalaczniki/dokumenty/2105200801.doc
  2. 1 Pułku Piechoty Ziemi Rzeszowskiej przeistoczył się w 17 Pułk Piechoty (II RP)
  3. Tablica pamiątkowa 17 pułku piechoty, https://web.archive.org/web/20140809220440/http://www.rzeszow.pl/miasto-rzeszow/historia/plenerowa-lekcja-historii-ulicami-rzeszowa/tablica-pamiatkowa-17-pulku-piechoty
  4. Stanisław Malawski, Akademicka młodzież ludowa w II Rzeczypospolitej, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1974, s. 150.
  5. Adam F. Baran, Skauting na ziemi sandomierskiej (1912–1920), Wydawn. Diecezjalne 1998, s. 16.
  6. Ziemia Rzeszowska – czasopismo narodowe, 1926 nr 12.
  7. Zbigniew K. Wójcik, Rzeszów w latach drugiej wojny światowej: okupacja i konspiracja 1939–1944–1945, Instytut Europejskich Studiów Społecznych 1998, s. 21.
  8. Res Historica z. 8 (Wydawnictwo UMCS 1999), Tyt. nr 8 : Józef Piłsudski i piłsudczycy, s. 116.
  9. Franciszek Kotula, Czy były próby utworzenia proniemieckiego rządu polskiego po klęsce wrześniowej [w:] Najnowsze dzieje Polski: Materiały i studia z okresu II wojny światowej, Tom 3, Państwowe Wydawn. Naukowe 1959, s. 79.
  10. M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  11. a b c Tablica pamiątkowa 17 pułku piechoty. rzeszow.pl. [dostęp 2017-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-27)].
  12. M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za obywatelską działalność na polu bezpieczeństwa publicznego”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy
PL Epolet por.svg
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.