Herb Kraju Stawropolskiego

Herb Kraju Stawropolskiego.

Herb Kraju Stawropolskiego (ros: Герб Ставропольского края) – jest oficjalnym symbolem Kraju Stawropolskiego, przyjętym w obecnej formie 15 maja 1997 r. przez regionalną dumę.

Opis i symbolika

Francuska tarcza herbowa podzielona na dwa pola. W górnym barwy jasnego błękitu umieszczona złota twierdza, znajdująca się na srebrnym wzgórzu, do której prowadzi droga w jasnym odcieniu srebra^[1]. Zbocza wzgórza nachylone pod kątem, podobnie jak wiodąca na jego szczyt droga. Nad bramą fortecy wyobrażenie pentagramu^[2]. W dolnym polu barwy ciemnego błękitu złota mapa Kraju Stawropolskiego, przecięta szarą wstęgą w górnej części, w jej prawym heraldycznym krańcu (lewym z punktu widzenia obserwatora) srebrny krzyż oznaczający położenie na mapie stolicy regionu, miasta Stawropol^[1]. Tarcza okalana złotą obwódką. Oprócz tego okala ją też złoty wieniec składający się z liści dębu i kłosów pszenicy, a także wstęga w barwach rosyjskiej flagi kończąca się kokardą pod tarczą. Rolę korony herbowej spełnia dwugłowy orzeł zaczerpnięty z herbu Rosji.

Wyobrażenie twierdzy jest nawiązaniem do ufortyfikowanego punktu obronnego jaki na terenie dzisiejszego Stawropola został założony w 1777 r. do obrony południowych granic Imperium Rosyjskiego^[3]. Pentagram ma podkreślać warunki obronne oraz zapewniać o bezpieczeństwie regionu^[2]. Szara pozioma linia przebiegająca przez herb jest równoleżnikiem (45) na którym ulokowane jest miasto Stawropol^[4]. Złoty krzyż ma podkreślać tradycję chrześcijańską tych ziem oraz oznacza, że na tym terenie znajduje się prawosławna eparchia stawropolska i niewinnomysska^[4]. Użycie złotej barwy ma podkreślać, że leżące na południu Rosji to tereny szczególnie nasłonecznione, a słońce daje regionowi życie^[4]. Liście dębu i kłosy pszenicy pojawiające się jako element złotego wieńca mają symbolizować siłę, długowieczność i płodność^[4]. Użycie wstęgi w narodowych barwach rosyjskich oraz dwugłowego orła mają podkreślać, że Stawropolski Kraj jest integralną częścią Federacji Rosyjskiej^[3].

Historia

Herb obwodu kaukaskiego z czasów Imperium Rosyjskiego.

Herb stawropolskiej guberni z czasów Imperium Rosyjskiego.

24 lipca 1822 r. Stawropol stał się stolicą obwodu kaukaskiego^[5]. 23 października 1828 r. imperator Mikołaj I Romanow zatwierdził herb dla obwodu^[6]. Tarcza francuska podzielona była na dwa pola. W górnym barwy złotej znajdował się dwugłowy rosyjski orzeł barwy srebrnej siedzący na srebrnym wzgórzu Kaukazu. W swych szponach dzierżący zielony wieniec laurowy, a na wzgórzu widnieje zerwany łańcuch, będący nawiązaniem do mitologicznego Prometeusza^[6]. W dolnym polu na błękitnym tle brązowy koń pędzący w heraldyczną prawą stronę (lewą z punktu widzenia obserwatora), na jego grzebiecie srebrny jeździec o rysach twarzy nawiązujących do autochtonicznych ludów kaukaskich. W ręku dzierży on naciągnięty łuk ze strzałą gotową do wystrzału. Jeździec pędzi po zielonym stepie, w tle srebrne góry Kaukazu^[6]. W 1847 r. obwód kaukaski został przekształcony w gubernię stawropolską, ale dotychczasowy herb pozostawał w użyciu^[5]. W 1859 r. pojawiła się propozycja jego zmiany. Miał on zostać przekształcony w złotą tarczę herbową, z czerwonym zarysowaniem twierdzy w nią wpisanym, a pośrodku czarnym krzyżem. Całość wieńczyć miała Wielka Imperialna Korona Rosji, a tarczę oplatać miał złoty wieniec liści dębowych, przeplatanych błękitną wstęgą Orderu św. Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania^[5]. Propozycja ta nie została zrealizowana, ale nowy herb pojawia się 5 lipca 1878 r., za panowania imperatora Aleksandra II Romanowa^[7]. Była to teraz zielona tarcza z widniejącym na niej czarnym wzgórzem, na którego szczycie znajdowała się złota forteca, a nad nią srebrna gwiazda^[7]. Całość wieńczyła Wielka Korona Imperialna Rosji oraz złoty dębowy wieniec przepleciony wstęgą orderową św. Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania^[7]. W tej formie obowiązywał on do 1917 r., gdy przewrót bolszewicki doprowadził do odrzucenia starego porządku wraz z prawami heraldyki. Zostały one zastąpione przez symbolikę związaną z władzą sowiecką.

Powrót do dawnych tradycji heraldycznych nastąpił po rozpadzie Związku Radzieckiego i transformacji jaka zaszła w Federacji Rosyjskiej w czasach postsowieckich. W 1994 r. zadecydowano o ustanowieniu nowego herbu dla Kraju Stawropolskiego^[4]. Proponowano by powrócić do dawnego herbu z czasów imperialnych, ale władze postanowiły o stworzeniu nowego wyobrażenia. Ogłoszono konkurs, który miał wyłonić najlepszy projekt. Rozstrzygnięto go 29 grudnia 1994 r., gdy duma regionalna zaakceptowała herb w formie jaka obowiązuje obecnie^[5]. Ostateczna forma została uchwalona 15 maja 1997 r. przez Dumę Kraju Stawropolskiego^[3]. Obowiązujący herb nie jest zgodny z zasadami heraldyki, dlatego nie może zostać zarejestrowany w Państwowym heraldycznym rejestrze Federacji Rosyjskiej^[4]. Trwają prace by dostosować herb Kraju Stawropolskiego do tych wymogów i uzyskać wpis do rejestru^[4]. Użycie herbu jest regulowane przez ustawę dumy. Uściśla ona w jaki okolicznościach herb może być używany. Jego umieszczenie jest nieodzowne na fasadach budynków, które są związane zarówno z władzą wykonawczą jak i prawodawczą regionu, a także w biurach i na salach posiedzeń najwyższych organów władz regionu^[8]. Herb musi się także pojawiać na pieczęciach, dyplomach, nagrodach, listach okolicznościowych i dokumentach wytwarzanych przez administrację^[8].

Zobacz też

• Flaga Kraju Stawropolskiego
• Herb Stawropola
• Kraj Stawropolski

Przypisy