Herb Pabianic

Ten artykuł od 2011-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Herb Pabianic

Typ herbu	miejski
Pierwsza wzmianka	1552

Herb Pabianic – jeden z symboli miasta Pabianice w postaci herbu ustanowiony przez radę miejską 16 listopada 2018^[1].

Wygląd i symbolika

Herb przedstawia w polu błękitnym trzy korony złote, dwie nad jedną.

Trzy korony mogą nawiązywać do trzech królestw – Czech, Węgier i Polski lub do kapituły krakowskiej.

Miejscowa legenda łączy owe trzy korony z osobami trzech polskich królów, którzy mieli w różnych czasach odwiedzić to miasto. (W Pabianicach bywali m.in. Władysław Jagiełło i Jan Sobieski).

Historia

Herb Pabianic obowiązujący do 2012 r.

Herb Pabianic jest jednym z najstarszych symboli miejskich województwa łódzkiego. Władze miejskie używały pieczęci z godłem Trzy Koronyanim zanim królowie polscy zawitali nad Dobrzynkę. Herb ten narzucił miastu ich właściciel, którym była instytucja kościelna – kapituła krakowska. Fakt ten miał miejsce przed 1552 r. (pierwsza znana pieczęć z tym herbem), być może w XIV stuleciu, równocześnie z nadaniem Pabianicom praw miejskich. W 1535 r. na pieczęci miejskiej Pabianic widniała jedna korona, wyraźnie nawiązująca do herbu kapituły krakowskiej.

Kiedy i w jakich okolicznościach insygnia królewskie stały się godłem krakowskich kanoników – nie ma w literaturze pełnej jasności. Być może herb ten pochodzi z Niemiec, z archidiecezji kolońskiej, której świętymi patronami byli Trzej Królowie znani z ewangelicznego opisu Bożego Narodzenia. Mógł on dotrzeć do grodu Kraka jeszcze w połowie XI w., wraz z arcybiskupem i opatem benedyktynów tynieckich Aaronem.

Pojawiła się także hipoteza, iż owe trzy korony wystąpiły po raz pierwszy na pieczęci jednego z krakowskich biskupów – Jana Muskaty w końcu XIII w. (1296 r.). Był to biskup-polityk, głośny wróg Łokietka i stronnik królów czeskich z rodu Przemyślidów – Wacława II i III, nazywany przez swoich przeciwników politycznych „krwawym wilkiem”.

To biskup Muskata uzyskał zgodę na założenie w dobrach kapituły miasta – późniejszych Pabianic. Z pieczęci biskupa godło przejęła kapituła, a następnie założone przez nią prywatne miasto.

Trzy korony mogą też nawiązywać trzech królestw – Czech, Węgier i Polski, które na krótko zjednoczyli w swym ręku królowie czescy.

Przypisy