Herb Torunia

Herb Torunia

Herb Torunia trzymany przez anioła
Typ herbu	miejski
Dewiza	Durabo (Przetrwam)
Pierwsza wzmianka	1233
Wprowadzony	1454-1466
Ostatnie zmiany	1936

Herb Torunia – jeden z symboli miejskich Torunia w postaci herbu^[1]. Jest on jednym z najważniejszych elementów dziedzictwa kulturowego miasta^[2].

Wzór herbu objęty jest ochroną prawną, do jego używania upoważnione są organy miasta Torunia. Herb musi być używany zgodnie z obowiązującym wzorem graficznym. Jako symbol i znak tożsamościowy miasta może być umieszczany w szczególności: na chorągwi i fladze miasta, na sali obrad Rady Miasta, w gabinetach przewodniczącego i prezydenta, w sali ślubów, w budynkach i ich wnętrzach – siedzibach władz samorządowych i ich agend, na tablicach pamiątkowych fundowanych przez władze miasta, na pieczęciach urzędu miasta i jego agend, na słupach i rogatkach usytuowanych na granicach miasta i w punktach informacyjnych, na blankietach korespondencyjnych, materiałach promocyjnych wydawanych przez prezydenta albo za jego zgodą.

Wygląd i symbolika

Herb przedstawia w polu srebrnym czerwone mury miejskie z blankowaniem i trzema basztami jednakowej wysokości. W basztach skrajnych po jednym otworze strzelniczym w kolorze czarnym. W murze brama ze złotymi podwojami, lewa połowa podwoi otwarta: okucie na podwojach srebrne, w otwartej połowie bramy brona srebrna podniesiona. Otwór bramy czarny. Tarczę herbową trzyma klęczący anioł w szacie błękitnej ze skrzydłami srebrnymi. Włosy anioła czarne, twarz i dłonie barwy naturalnej. W prawej ręce anioł trzyma złoty klucz^[3].

Historia

W 1936 roku zarządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych przyjęto herb Torunia, opisany w następujący sposób: W polu srebrnem mury miejskie czerwone o trzech basztach jednakowej wysokości. W basztach bocznych po jednem oknie. Otwory okien - czarne. W murze brama ze złotemi podwojami, jedna połowa podwoi otwarta, okucie na podwojach srebrne; w otwartej połowie bramy brona srebrna podniesiona. Otwór bramy czarny. Tarczę herbową trzyma klęczący anioł w szacie błękitnej, ze skrzydłami srebrnemi. Włosy anioła czarne, twarz i ręce barwy naturalnej^[4].

Swoje własne herby miały także samodzielne dawniej miasta, stanowiące dzisiaj dzielnice Torunia - Nowe Miasto (strażnica na belkowanej wieży z 2 tarczami krzyżackimi po bokach i 3 gwiazdami) oraz Podgórz (wizerunek św. Mikołaja, widniejący m.in. na budynku dawnego ratusza podgórskiego).

Herb Torunia, jak i samo miasto, należy do najstarszych w Polsce^[5].

Galeria

• 

  Chorągiew toruńska spod Grunwaldu, według Jana Długosza

• 

  Herb na XV-wiecznym zworniku w kruchcie kościoła śś. Janów

• 

  Herb na prospekcie organowym w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, 1601-1609

• 

  Herb widniejący na Ratuszu Staromiejskim pochodzący z dawnej fabryki Drewitza

• 

  Połączone herby Starego i Nowego Miasta Torunia na fasadzie kamienicy przy ul. św. Katarzyny 4

• 

  Herb na wagonie tramwajowym

Przypisy

Bibliografia

• Karola Ciesielska, Herb, pieczęcie i barwy Torunia, Toruń 1998, ISBN 83-902007-8-3
• Karola Ciesielska, Herb i pieczęcie Torunia, Toruń 1982 (wersja elektroniczna w Kujawsko-Pomorskiej Bibliotece Cyfrowej)

Linki zewnętrzne

• Herb, flaga, hejnał Torunia. Toruński Serwis Turystyczny, 2017-09-05. [dostęp 2020-07-15].