Herb województwa kaliskiego

Herb województwa kaliskiego

Herb województwa kaliskiego Królestwa Polskiego

Herb województwa kaliskiego w herbie województwa łódzkiego (II RP)

Herb województwa kaliskiego – herb ziemski, pierwotny herb Wielkopolski właściwej (województwa kaliskiego i poznańskiego), element herbu Korony Królestwa Polskiego 1386–1501, herb województwa kaliskiego 1314–1793, departamentu kaliskiego 1807–1815, województwa kaliskiego 1816–1837, guberni kaliskiej 1837–1844, element herbu guberni warszawskiej 1844–1869, element herbu województwa poznańskiego 1945–1975, herb województwa kaliskiego 1975–1998; herb Kaliskiego i wschodniej Wielkopolski.

Herb przedstawia w polu szachowanym czerwono-srebrnym, czarną głowę tura w złotej koronie i ze złotym kolcem w nozdrzach

W „Kronice Polskiej” Marcina Bielskiego stoi, że Woiewodztwo Kaliskie nosi Zubrza głowe, maiac Korone złota między rogami, a według „Geografii ziem dawnej Polski” Zygmumta Glogera herbem województwa kaliskiego była Wieniawa tj. głowa żubra w koronie, z pierścieniem, przechodzącym przez nozdrza, na polu w szachownicę z barwy białej i czerwonej ułożonem.

Blazon: w polu szachowanym srebrno-czerwonym głowa bawołu czarna, w koronie złotej pomiędzy rogami i ze złotym kolcem w nozdrzach^[1].

Mobilia: bawół: symbol szlachetności, mocy, opieki nad słabszym; korona: symbol mocy, siły, udostojnienia, nagrody za wyjątkowe męstwo (nadawany przez monarchę).

Przypisy

Bibliografia

• Kuczyński S., Polskie herby ziemskie: geneza, treści, funkcje, Warszawa 1993
• Osiemnaście wieków Kalisza, t. 1–3, pod red. A. Gieysztora, Kalisz 1960–1962
• Rocznik Wielkopolski Wschodniej, t. 3, Poznań 1975
• Znamierowski A., Insygnia, symbole i herby polskie, Warszawa 2003