Herb ziemi sanockiej

Herb powiatu sanockiego

Herb ziemi sanockiej – w polu błękitnym dwugłowy orzeł złoty z takąż otwartą koroną andegaweńską pod nim umieszczony.

Kolory żółty i błękitny są barwami herbowymi Piastów opolskich. Herb był identyczny z herbem ziemi przemyskiej[1], posiada orła żółtego, z dwiema głowami odwróconymi w strony przeciwne, w polu niebieskim[2]. Ukoronowany jest wspólną koroną otwartą.

Herb ziemi przemyskiej i sanockiej po raz pierwszy pojawia się w dziele Długosza opisującym chorągwie grunwaldzkie. Następnie znajduje się w dziele Alessandro Guagniniego „Z kroniki Sarmacji europskiej” – Chorągiew ziemska orła złotego o dwu głowach w koronie złotej, w polu lazurowem.

Historia

Orzeł dwugłowy, był znany w głębokiej starożytności[3]. W mitologii rzymskiej orzeł dwugłowy nawiązuje do głowy Janusa – siła stwórcza, wszechwiedza[4]. Do heraldyki ruskiej trafił prawdopodobnie poprzez pierwszych wareskich władców Rusi – Rurykowiczów, którzy prowadzili ożywioną działalność handlową i religijną z Bizancjum i Konstantynopolem. W XIII w. lub wcześniej, pojawił się z sąsiadującej z Polską Rusią Halicką[5].

Złoty (żółty) orzeł jest symbolem siły i praworządności nawiązującej do heraldyki opolskiej linii Piastów oraz bezpośrednio osoby księcia Władysława II Opolczyka, który obdarzył ziemię sanocką szeregiem przywilejów i fundacji.

Barwy

  • Błękit jest w heraldyce symbolem piękna, wzniosłości, chwały oraz czystości, lojalności, wierności i rzetelności.
  • Barwa złota symbolizuje wiarę, stałość, mądrość i chwałę.

Przypisy

  1. ↑ „O wspólnych korzeniach tej ziemi z przemyską – co wyraźnie należy podkreślić – świadczy znany z późniejszych przekazów herb ziemi sanockiej identyczny z herbem ziemi przemyskiej.” Kiryk. Dzieje Przemyśla: 1340-1772. 2001.
  2. ↑ Opera Omnia. Jan Długosz. t. V. wyd. 1869.
  3. ↑ Polskie herby ziemskie: geneza, treści, funkcje. 1993; „Dwugłowego orła po raz pierwszy użyli zamieszkujący Azję Mniejszą około roku 1800 p.n.e. Hetyci, twórcy potężnego państwa, które zagrażało nawet Egiptowi.” Stanisław Russocki, Zarys dziejów. 1978; „Symbol dwugłowego orła był znany w cywilizacji łacińskiej. W starożytnym Rzymie umieszczano go obok postaci bogów.”, [w:] Andrzej Andrusiewicz. Polska i jej wschodni sąsiedzi. 2009; „Dwugłowy orzeł z legendy ruskiej porywa dzika i składa na wzgórzu nad przyszłą Moskwą”. Władysław Kopaliński. Słownik symboli.
  4. ↑ Władysław Kopaliński. Słownik symboli. s. 287.
  5. ↑ Wyobrażenia dwugłowego orła na Rusi, na miniaturach przedstawiających Jarosława Mądrego, gdzie widnieje na jego płaszczu, podobnie jak i na płaszczu Jarosława, księcia Nowogrodu (1198), na dokumentach z czasów Jurija i Wsiewołoda (1220) oraz Daniły (1235)., [w:] Alexander Solovjev. Les emblemes heraldiques de Byzance et les Slaves. t. VII, 1953.

Media użyte na tej stronie