Herbata chińska (roślina)
| ||
 Morfologia herbaty chińskiej | ||
| Systematyka[1][2] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Podkrólestwo | rośliny zielone | |
| Nadgromada | rośliny telomowe | |
| Gromada | rośliny naczyniowe | |
| Podgromada | rośliny nasienne | |
| Nadklasa | okrytonasienne | |
| Klasa | Magnoliopsida | |
| Nadrząd | astropodobne | |
| Rząd | wrzosowce | |
| Rodzina | herbatowate | |
| Rodzaj | kamelia | |
| Gatunek | herbata chińska | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Camellia sinensis (L.) Kuntze | ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
 brak danych | ||
Herbata chińska (Camellia sinensis (L.) Kuntze) – gatunek rośliny z rodziny herbatowatych. Jej liście i pączki wykorzystywane są do przygotowania napoju – herbaty. Pochodzi prawdopodobnie z gór na pograniczu Chin, Indii i Mjanmy (obszar wokół źródeł rzeki Irawadi), lecz obecnie jest rośliną szeroko rozpowszechnioną w uprawie[4]. Ze względu na ekstensywną uprawę na rozległym obszarze i łatwe dziczenie krzewów herbaty chińskiej – aktualny zasięg dzikiego występowania gatunku i jego dwóch podstawowych odmian jest niejasny[5].
Nazewnictwo
Epitet gatunkowy sinensis oznacza po łacinie „chiński”. Pierwszy człon nazwy naukowej Camellia pochodzi od zlatynizowanego nazwiska botanika Georga Kamela (1661–1706), nazwę tę Karol Linneusz nadał rodzajowi kamelia, honorując w ten sposób istotny wkład Kamela w rozwój nauki. Herbatę chińską Linneusz opisał w 1753 r. jako Thea sinensis, a w 1887 Carl Ernst Otto Kuntze umieścił gatunek w rodzaju Camellia. Starsze nazwy rośliny to m.in. Thea bohea i Thea viridis.
Krzew herbaty
Kwiat
Liście szczytowe
Nasiona
Zmienność
Odmiany[6]:
- Camellia sinensis var. assamica (J. Masters) Kitam. – herbata assamska
- Camellia sinensis var. sinensis – odmiana typowa
Zastosowanie
- Roślina uprawna
- Z liści i pączków herbaty chińskiej, po uprzednim przygotowaniu (suszenie, czasami fermentacja), przyrządza się napar nazywany herbatą, najpopularniejszy napój świata. W 2008 r. światowa produkcja liści herbacianych wyniosła 4.73 mln ton. Największymi producentami są Chińska Republika Ludowa, Indie, Kenia, Sri Lanka i Turcja.
Zobacz też
- Dziesięć Wielkich Herbat Chin
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-12] (ang.).
- ↑ Camellia sinensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ J.G. Vaughan, C.A. Geissler: Rośliny jadalne. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001, s. 120. ISBN 83-7255-326-2.
- ↑ Camellia sinensis (Linnaeus) Kuntze. W: Flora of China [on-line]. [dostęp 2014-01-21].
- ↑ Reveal James L. System of Classification. PBIO 250 Lecture Notes: Plant Taxonomy. Department of Plant Biology, University of Maryland, 1999 Systematyka rodzaju Camelia według Reveala
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Teestrauch. A blühender Zweig, natürl. Grösse; 1 Blüthe im Längsschnitt, vergrössert; 2 Staubgefäss, desgl.; 3 Fruchtknoten im Querschnitt, desgl.; 4 Stempel mit Kelch, desgl.; 5 u. 6 reife Frucht von verschiedenen Seiten, mit Samen, natürl. Grösse; 7 Same mit Bindrücken der verkümmerten Samenknospen, desgl.; 8 derselbe zerschnitten, desgl.; 9 Embryo, desgl.
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Camellia sinensis, Tea plant, seeds
Camellia sinensis