Herkules i królowa Lidia
 Okładka amerykańskiej adaptacji komiksowej filmu | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery | 12 września 1960 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania | 105 min |
| Reżyseria | Pietro Francisci |
| Scenariusz | Ennio De Concini |
| Główne role | Steve Reeves |
| Muzyka | Enzo Masetti |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | Flavio Mogherini |
| Kostiumy | Maria Baronj |
| Montaż | Mario Serandrei |
| Produkcja | Bruno Vailati |
| Wytwórnia | Lux Film |
| Dystrybucja | Lux Film |
| Przychody brutto | 890 010 448 ITL |
| Poprzednik | |
| Strona internetowa | |
Herkules i królowa Lidia (wł. Ercole e la regina di Lidia, hiszp. Hércules y la reina de Lidia[a], franc. Hercule et la Reine de Lydie) – włosko-hiszpańsko-francuski film miecza i sandałów z 1959 roku w reżyserii Pietro Francisciego i Mario Bavy bazujący na postaci Herkulesa (Heraklesa) z grecko-rzymskiej mitologii oraz dramatach Siedmiu przeciw Tebom Ajschylosa i Edyp w Kolonie Sofoklesa. Kontynuacja filmu Herkules z 1958 roku[1].
Opis fabuły
Starożytna Attyka. Herkules wraz ze swą żoną Jole i przyjaciółmi z Jolkos wyrusza do rodzinnych Teb. Laertes, ojciec Ulissesa wręcza im gołębie, a Argos lirę. Po drodze zatrzymuje ich zły olbrzym Antajos mordujący przybyszów nie mogących mu zapłacić. Dzięki wiedzy Ulissesa o źródle siły Antajosa, Herkules go pokonuje[2].
W tebańskich jaskiniach Herkules i jego towarzysze znajdują abdykowanego króla Teb, Edypa z synem Polinikiem. Za namową Herkulesa odbywają się negocjacje pomiędzy Polinikiem a Eteoklesem rywalizującymi o tron królewski. W drodze do Polinika Herkules i Ulisses czerpią wodę z Źródła Zapomnienia, przez co pierwszy traci pamięć, a drugi mowę. Trafiają w niewolę obcych wojsk i wypływają do Lidii władanej przez piękną i nikczemną Omfale[2].
Herkules cierpiący na amnezję zostaje uwiedziony przez królową jako jej nowy kochanek. Na osobności Ulisses tylko udający głuchoniemego wyjawia mu prawdę, jednak bez skutku. Wysyła więc jednego z ofiarowanych gołębi z wiadomością o pomoc do Itaki. Laertes wyrusza z Argonautami na ratunek, lecz przestrzega swą żonę Antykleę i narzeczoną Ulissesa, Penelopę o niewyjawieniu powodu nagłej podróży[2].
Tymczasem Eteokles podejrzewający nieobecnego Herkulesa o spiskowanie z Polinikiem zamierza pojmać Jole, mimo sprzeciwu arcykapłana Kreona. Następnie wydaje rozkaz aresztowania każdego wspierającego Polinika zaczynając od Kreona. W Lidii Ulisses odkrywa zabalsamowane zwłoki poprzednich kochanków Omfale, która chce zrobić to samo z Herkulesem. Laertes i Argonauci docierają do Lidii i są goszczeni przez Omfale. Ta zamierza wziąć Kastora jako następcę Herkulesa[2].
Herkules zaczyna wracać pamięć. Konfrontuje się z Omfale, która jednak zarzeka o prawdziwej miłości do niego. Jednak Herkules i jego towarzysze nie dają się zwieść Omfale i powstrzymują jej żołnierzy, a Ulisses zabija ich dowódcę – Sandone. Uciekają z Lidii, a Omfale nie mogąc znieść przegranej popełnia samobójstwo w cieczy służącej do balsamowania zwłok[2].
Polinik i Eteokles wzajemnie podejrzewający Herkulesa o spisek szykują się na bitwę w Delfach. Eteokles w imieniu swego generała Lastene wyzywa brata na pojedynek. Tymczasem Herkules z Argonautami dociera do Teb by odbić więzioną przez Eteoklesa Jole, gdzie trafia do areny z tygrysami. Udaje się mu z wielkim trudem je pokonać. Polinik i Eteokles walczą ze sobą i obaj giną. Główny wódz Polinika – Amfiaraos zamierzający porwać Jole chce podbić Teby, jednak jego wojska rozbija obrona dowodzoną przez Herkulesa. Jole jednoczy się z Herkulesem, zaś Kreon zostaje obwołany nowym królem Teb[2].
Obsada
- Steve Reeves – Herkules
- Emilio Cigoli – Herkules (głos)
- Sylvia Lopez – królowa Omfale
- Andreina Pagnani – królowa Omfale (głos)
- Sylva Koscina – Jole
- Maria Pia Di Meo – Jole (głos; dialogi)
- Marisa Del Frate – Jole (głos; śpiew)
- Gabriele Antonini – Ulisses
- Massimo Turci – Ulisses (głos)
- Sergio Fantoni – Eteokles
- Mimmo Palmara – Polinik
- Renato Turi – Polinik (głos)
- Carlo D’Angelo – arcykapłan Kreon
- Giulio Panicali – arcykapłan Kreon (głos)
- Gianni Loti – Sandone
- Cesare Fantoni – król Edyp
- Ivo Garrani – król Edyp (głos)
- Daniele Vargas – Amfiaraos
- Bruno Persa – Amfiaraos (głos)
- Andrea Fantasia – Laertes
- Gualtiero De Angelis – Laertes (głos)
- Aldo Fiorelli – Argos
- Gianfranco Bellini – Argos (głos)
- Aldo Pini – Tyfus
- Fulvio Carrara – Kastor
- Willy Colombini – Polluks
- Gian Paolo Rosmino – Eskulap
- Lauro Gazzolo – Eskulap (głos)
- Gino Mattera – Orfeusz
- Ugo Sasso – Lastene
- Primo Carnera – Antajos
- Giorgio Capecchi – Antajos (głos)
- Fulvia Franco – Antyklea
- Clelia Bernacchi – Antyklea (głos)
- Patrizia Della Rovere – Penelopa
- Vittoria Febbi – Penelopa (głos)
- Angelo Zanolli – Admeo
- Alan Steel – Megreo
- Nando Gazzolo – Narrator (głos)
Uwagi
- ↑ W wznowieniu z 1968 roku hiszpański tytuł brzmiał Hércules encadenado.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Herkules i królowa Lidia w bazie IMDb (ang.)
- Herkules i królowa Lidia w bazie Filmweb
Media użyte na tej stronie
Mighty Hercules battles man-eating tigers and an enemy army to save a besieged kingdom! From the cover of Hercules Unchained (Four Color Comics. no. 1121, Dell, August 1960).