Herman De Croo

Herman De Croo

Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1937 Opbrakel
Przewodniczący Izby Reprezentantów
Okres	od 1 lipca 1999 do 12 lipca 2007
Przynależność polityczna	Open VLD
Poprzednik	Raymond Langendries
Następca	Herman Van Rompuy
Odznaczenia

Herman Francies Joseph De Croo (ur. 12 sierpnia 1937 w Opbrakel) – belgijski polityk i prawnik, były minister w kilku rządach, w latach 1995–1997 przewodniczący Flamandzkich Liberałów i Demokratów (VLD), od 1999 do 2007 przewodniczący Izby Reprezentantów. Ojciec Alexandra De Croo.

Życiorys

Ukończył w 1961 studia prawnicze na Université Libre de Bruxelles (ULB), uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Przez rok był stypendystą Programu Fulbrighta w Chicago Law School. W 1961 rozpoczął praktykę w zawodzie prawnika w Oudenaarde. Prowadził także działalność akademicką na ULB (do 1968) i jako profesor na Wydziale Prawa Wolnego Uniwersytetu Brukselskiego (1986–2005).

Przystąpił do flamandzkich liberałów (Partii na rzecz Wolności i Postępu, w 1992 przekształconej w ugrupowanie Flamandzcy Liberałowie i Demokraci). Od 1964 do 1971 był burmistrzem Michelbeke, w 2000 objął stanowisko burmistrza Brakel. W 1968 po raz pierwszy został wybrany do Izby Reprezentantów, od tej pory uzyskiwał reelekcję do federalnego parlamentu w każdych kolejnych wyborach, przy czym w latach 1991–1995 był członkiem Senatu.

Pełnił kilkakrotnie funkcje rządowe. Był ministrem edukacji narodowej (1974–1977), ministrem poczty, telefonii i telegrafów (PTT) oraz emerytur (1980), ministrem komunikacji i PTT (1981–1985) oraz ministrem komunikacji i handlu zagranicznego (1985–1988).

W latach 1995–1997 stał na czele Flamandzkich Liberałów i Demokratów. Od 1999 do 2007 przez dwie kadencje sprawował urząd przewodniczącego Izby Reprezentantów^[1], następnie przez dwa lata był wiceprzewodniczącym niższej izby krajowego parlamentu. W 2010 odnowił mandat na kolejną kadencję, a w 2014 został wybrany do Parlamentu Flamandzkiego^[2] (reelekcja w 2019^[3]).

W 2004 przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej^[4]. Odznaczony również najwyższymi orderami belgijskimi, uhonorowany tytułem ministra stanu.

Przypisy

Bibliografia

• Curriculum vitae na stronie prywatnej (niderl.). [dostęp 2022-08-06].
• Profil na stronie Izby Reprezentantów (fr.). [dostęp 2022-08-06].