Hermann Ehrhardt

Ten artykuł od 2020-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Hermann Ehrhardt
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1881 roku Diersburg w gminie Hohberg
Data i miejsce śmierci	27 września 1971 roku Krems nad Dunajem

Hermann Ehrhardt (ur. 29 listopada 1881 w Diersburgu, obecnie dzielnica gminy Hohberg, zm. 27 września 1971 w Krems nad Dunajem) – dowódca niemieckich Freikorpsów w czasie zamieszek w Republice Weimarskiej w latach 1918–1920. Dowodził II Brygadą Marynarki, znaną także jako Brygada Marynarki Ehrhardt (Marinebrigade Ehrhardt).

Wstąpił do Niemieckiej Cesarskiej Marynarki, gdzie służył w randze komandora podporucznika. Był zdecydowanym przeciwnikiem Traktatu Wersalskiego, reprezentował skrajnie prawicowe poglądy. W okresie po upadku Cesarstwa Niemieckiego, Ehrhardt utworzył II Brygadę Marynarki.

W marynarce służył jako komandor podporucznik, w armii lądowej piastował stopień majora. W tym czasie podlegało mu około 6000 żołnierzy. Jego siły walczyły w północno-zachodnich i środkowych Niemczech, na Śląsku oraz w Bawarii. Uczestniczyły również w nieudanym puczu Kappa-Lüttwitza w roku 1920. Po klęsce zamachu stanu opuścił Niemcy, lecz po amnestii powrócił do ojczyzny. W Bawarii wraz z Gustavem von Kahrem utworzył Ligę Wikingów, pomocniczą jednostkę policyjną. Podczas puczu monachijskiego Ehrhardt i jego zastępca Eberhard Kautter odmówili współpracy z partią nazistowską Adolfa Hitlera. Ehrhardt wkrótce potem toczył walkę o przewodnictwo niemieckiej prawicy z frakcją Hitlera. Nie udało mu się jednak zdobyć poparcia społecznego, a wielu z jego podkomendnych wkrótce wstąpiła do NSDAP.

Ehrhardt znalazł się na liście osób wskazanych do unicestwienia podczas nocy długich noży – największej hitlerowskiej czystki przeciwników politycznych, jednakże udało mu się zbiec do Austrii.

Zmarł w wieku 90 lat w roku 1971 w Krems nad Dunajem.