Hermann Emil Fischer

Hermann Emil Fischer (ur. 9 października 1852 w Euskirchen, zm. 15 lipca 1919 w Berlinie) – niemiecki chemik organik, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii (1902)^[1].

Życiorys

Zajmował się strukturą sacharydów, innych węglowodanów i puryn, syntezując wiele z nich. Badał też peptydy i białka, potwierdzając ich budowę złożoną z łańcuchów aminokwasów^[1].

Profesor uniwersytetów w: Monachium (1879–1882), Erlangen (1882–1885), Würzburgu (1885–1892) i Berlinie (od roku 1892). W roku 1902 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii „w uznaniu niezwykłych zasług w pracach dotyczących syntez cukrów i puryn”.

Jego dokonania stanowiły podstawę rozwoju niemieckiego przemysłu farmaceutycznego^[1].

Zmarł samobójczo wskutek długotrwałej depresji po śmierci dwóch synów podczas I wojny światowej.

Osiągnięcia naukowe

• prace nad cukrami
  • synteza glukozy
  • odkrycie fenylohydrazyny (1875)
• prace nad pochodnymi puryn,
  • budowa puryn, kofeiny, teobrominy
• prace nad białkami
  • rozdzielanie i oznaczanie aminokwasów
  • synteza peptydów
• syntezy weronalu (barbiturany)
• synteza barwników trójfenylometanowych

Zobacz też

• projekcja Fischera

Przypisy

Bibliografia

• Emil Fischer - Facts (ang.). W: The Nobel Prize in Chemistry 1902 [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-05-14]., Biographical, Nobel Lecture, December 12, 1902, Syntheses in the Purine and Sugar Group
• Emil Fischer (ang.). W: Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-05-14].

Linki zewnętrzne

• Hermann Emil Fischer : Guide de préparations organiques à l’usage des étudiants, 1907 w Internet Archive